De Ochtend
Hulde aan de de meest anonieme held(inn)en: jullie zijn de fundamenten van al onze kleine werelden
zo 29 dec. - 6:05
Beste anonieme held(inn)en,
Het is die tijd van het jaar waarin radeloze eindredacteuren de periode tussen kerst en nieuwjaar hun periodieken moeten vullen met lijstjes, jaaroverzichten, eindejaarsvraagjes en andere terugblikken. Ik lees dat allemaal graag omdat ze doorgaans veel positiever nieuws brengen dan we gewend zijn. Nogal wat politici, tv-sterren, en sporters passeren de revue, hier en daar zelfs een royal, noblesse oblige, maar ook échte helden, althans in mijn eerder ruime invulling van het begrip.
Ondernemers bijvoorbeeld, in de lijst vertegenwoordigd door de hoogst knuffelbare Wouter Torfs maar ook door de beduidend minder pluizige Bart Verhaeghe en Marc Coucke. Alle drie staan ze wat mij betreft symbool voor de harde werkers, visionairen, risiconemers en scheppers van tastbaar maatschappelijk welzijn die goede ondernemers per definitie zijn.
Mijn eerste anonieme helden zijn dus die 8% meer starters die er in 2019 voor kozen het heft in eigen handen te nemen en een nieuwe zaak te beginnen. Mogen zij de volgende Torfs, Verhaeghe of Coucke worden.
Er waren in 2019 ook mensen die met buitengewone moed iets hebben gedaan wat ons, al was het maar heel even, heeft doen stilstaan en nadenken over het hoe en waarom van ons bestaan. Zij deden dat door te sterven, maar dat te doen op hun eigen voorwaarden. In memoriam dus Nora Tilley en Marieke Vervoort, en al die anderen, onbekenden, die in hun omgeving, in hun cocon, hetzelfde hebben gedaan.
Als vader wil, nee : moét, ik hier ook de ouders van Julie Van Espen en baby Pia vermelden. Wat hen is overkomen, en wat je niémand toewenst, heeft geleid tot een golf van solidariteit en bewustmaking die liet zien dat Vlaanderen ook warm en empathisch en gul kan zijn. Er zijn ongetwijfeld andere ouders geweest die, zonder de spotlights van de media, hun leed met waardigheid hebben gedragen en er zin aan hebben proberen geven. Ook zij zijn anonieme held(inn)en.
Wie evenwel in geen enkel jaaroverzicht, lijstje, of als antwoord op een eindejaarsvraagje opdook, waren bijvoorbeeld de al wat oudere dames en heren die ik, telkens ik mijn mama ga bezoeken in het home waar ze verblijft, als vrijwilliger de cafétaria open houden, van 14u tot 17u, en activiteiten organiseren. Elk home heeft ze, elke jeugdbeweging, allicht élke beweging. Zij zijn de meest anonieme helden, de fundamenten van al onze kleine werelden, mensen op wie je kan bouwen, gewoon, als vanzelfsprekend.
En daarom, aan al zij die zich aangesproken voelen, zijn jullie mijn anonieme helden van de week, wat zeg ik : het jaar. En voor wie dit een melige bijdrage vond: 't is net Kerst geweest gast, echt komaan!
Grote groet,
Jan Verheyen
