De Wereld van Sofie
"Iemand erkenning geven is essentieel, maar een compliment geven moet op een correcte manier gebeuren"
ma 10 feb. - 11:35
Erkenning en waardering is wat onze intrinsiek drijft. Door onszelf te vergelijken met anderen of met ijkpunten in de maatschappij, bepalen we welke richting we moeten nemen om gezien te worden door onze omgeving.
Als die erkenning uitblijft, ontstaat frustratie en onwelbevinden, een verlies aan geloof in jezelf, en dat kan verstrekkende gevolgen hebben. Je komt in een vicieuze cirkel terecht: je hebt iets gepresteerd, je wordt njet gewaardeerd, je verliest je intrinsieke motivatie, je wordt onzeker, zodat je weer hetzelfde dreigt mee te maken. En dat kan je jaren meeslepen.
Natuurlijk wil niet iedereen even hard in de belangstelling staan, niet iedereen wil eerste viool spelen. Denk bijvoorbeeld aan de meesterknecht in het wielrennen die zichzelf wegcijfert voor zijn kopman. Dat hoeft geen probleem te zijn zolang de waardering van die kopman voldoende aanwezig is. En dat die eerste viool ook echt leert om die erkenning en waardering op een juiste manier te geven aan die tweede viool.
Wanneer we lange tijd geen erkenning en waardering krijgen verliezen we ook ons vermogen om te horen wanneer iemand ons waardering en erkenning geeft. Iemand een compliment geven moet dan ook op een correcte manier gebeuren, het moet oprecht zijn maar je moet ook zeker nagaan of de ander je compliment wel goed opgemerkt heeft.
Je kan iemand ook overwaarderen. En dat kan tot een vorm van luiheid leiden, de hersenen krijgen het signaal dat het niet meer zo hoeft, en dan gaan mensen zich niet meer inspannen. Het is geen gemakkelijk evenwicht.
