Ignaas Devisch: "Beste biechtstoel, ik heb zowel met bewondering als afschuw naar u gekeken"

Beste biechtstoel,

Vanaf mijn prille jeugd heb ik zowel met bewondering als afschuw naar u gekeken. Tijdens de oersaaie eucharistievieringen in mijn jonge jaren heb ik me vaak afgevraagd wat er zich allemaal achter die gordijnen afspeelde. Af en toe zag ik er mensen instappen en na een tijdje weer devoot uit verdwijnen. Ik begon me van alles in te beelden want echt gelukkig zagen die mensen er nooit uit.
Wat doen die mensen daar toch, vroeg ik toen aan mijn ouders? Dat zijn uw zaken niet, was toen het antwoord en infeite kon ik daar niets tegen inbrengen, want inderdaad, het biechtgeheim, dat zijn mijn en uw zaken niet.

Deze week kwam een priester in het nieuws omdat hij zijn biechtgeheim niet wenst te doorbreken, ook al was er een tragisch overlijden aan gekoppeld. Geheim is geheim, zo stelde de man en hij is van plan om bij zijn standpunt te blijven, zelfs al wordt hij voor de rechtbank gedaagd. Allemaal goed en wel, maar hoe komt het dan, zo vraag ik me steeds meer af, dat wij dat allemaal weten? Als het toch zo geheim is, wie heeft het dan verteld? Ik weet het, ik weet het, ik mag die vraag niet stellen want ook dat zijn natuurlijk mijn zaken niet.

Ach, misschien moet ik het mysterie in stand houden en me niet meer afvragen wat zich achter die gordijnen afspeelt. Sommige dingen kun je beter niet weten en mysteries laten toe om te blijven fantaseren. Zelfs al ga ik al lang niet meer naar de kerk, de biechtstoel blijft een interessant gegeven.
En beloofd, ik zal het niet meer vragen.

Uw nederige dienaar,
Ignaas Devisch