Het lijkt simpel als pompwater. Er drijven ijsbergen rond waarvan het zoete water langzaam wegloopt in de oceanen. Waarom wordt dat bevroren water niet naar gebieden gesleept waar te weinig drinkwater is?
Het is eerder geprobeerd - in de jaren '70 van Antarctica naar Saoedi-Arabië bijvoorbeeld - maar dat mislukte. Nu denkt de Franse ingenieur Georges Mougin dat het met de hedendaagse technologie wel moet lukken. In een 3D-simulatietest werd een ijsberg succesvol van Newfoundland (Canada) naar de Canarische eilanden gesleept. Met een gemiddelde snelheid van 2 km/uur zou die na goed 140 dagen ter bestemming moeten zijn, en er zou nog 2/3 van de oorspronkelijke ijsmassa over zijn. In deze reportage van de ZDF wordt het allemaal mooi uitgelegd en getoond.
Zou het? En is dat water dan geschikt om te drinken?
