“Ik begon met “Marina, Marina, Marina” en waar ik geen tekst had, improviseerde ik”

Oh no, no, no, no, no

Toen Rocco zijn legendarische hit ‘Marina’ opnam liepen er een paar dingen mis. Granata had nog maar net zijn allereerste single ‘Manuella’ ingeblikt toen ze hem al vroegen om een nieuw nummer te maken. Eén probleem, de tekst van wat ‘Marina’ zou worden was helemaal niet af. “Ik begon het liedje gewoon te zingen, met veel improviseren. In het midden van het nummer stopte ik en schreef ik rap rap rap verder tot ik bijna op het einde was”, aldus Granata. De spoedige schrijfsessie heeft tot één van de meest legendarische zinnetjes in de muziekgeschiedenis geleid. “De technieker vroeg op een bepaald moment ongeduldig of ik al klaar was. Ik zei van wel en we gingen verder. Dus ik zong “oh no, no, no, no, no”. En dat was het”.

Marina, Marina, Marina

De roots van ‘Marina’ kunnen we terugvinden in het Berkenhof te Diest. “Dat was nog een tijdperk waarin iedereen vroeg naar de kusjesdans”, vertelt Granata. Hij gaat verder: “De muzikanten namen pauze om naar het toilet te gaan en ik bleef op het podium staan. Naast mij hing een affiche van een soort sigaret onder de naam Marina die nooit op de markt gekomen is. Er stond daar een heel schoon meisje op. En ik begon te zingen “Marina, Marina, Marina”. Mijn muzikanten dachten dat ik begon met die kusjesdans.” Met twee akkoorden bouwde Granata langzaamaan het nummer op. “Ik legde uit aan de muzikanten wat ze moesten doen en zo begonnen de mensen te dansen”.

Meisjes met donker haar

“Ik begon met “Marina, Marina, Marina” en waar ik geen tekst had improviseerde ik”, vertelt Rocco. Toch had hij al een beetje inspiratie. “Mijn vader zegt: Als je trouwt, trouw dan niet met een blondine. Kies een meisje met donker haar.” Zo gezegd, zo gedaan. “Ik zong dan maar over een meisje dat donker haar heeft maar wel lief was.”