Nieuwe Feiten
"Ik ben niet zo’n fan van de speeches van Gwendolyn Rutten"
di 21 jan. - 4:24
Liefste landgenoten,
Op het gebied van applaus zijn er een paar simpele afspraken. We slaan onze handen op elkaar als iemand het podium opgaat en doen dat nogmaals als de spreker stilvalt na zijn laatste woorden. Tijdens een toespraak zijn er maar twee scenario’s waarin wordt geapplaudisseerd. 1: iemand maakt zo’n goede grap, dat alleen luidop lachen niet meer volstaat om de waardering te uiten. 2: Een sowieso al goede spreker maakt een statement dat zo sterk is dat de hele zaal zich erachter zet.
Tot slot is er de wet van Vlaanderens beste publieksopwarmer Rob Van Oudenhoven. Iedereen die ooit televisie maakte of een opname bijwoonde kent die regel: niemand klapt alleen. Als één toeschouwer besluit een applaus te geven, doet de rest gewoon gezellig mee. Een applaus dat niet op gang komt, klinkt nog treuriger dan een machinegeweer met een platte batterij.
Dat georchestreerde kuddegedrag is uitermate toepasbaar op televisie. Iedereen heeft zich al kapot geërgerd aan panelshows waarin elke middelmatige grap wordt beantwoord met een lachsalvo van vijf seconden en een applaus van tien. Geheimpje: Dat ligt niet aan de grappenmaker, maar wel aan de publieksopwarmer buiten beeld, die in zijn script het woord ‘applaus’ leest en zelf een keer in zijn handen klapt. De wet van Rob Van Oudenhoven doet de rest.
Natuurlijk kun je je kans op applaus ook zelf vergroten. Iemand die zegt, ‘...dat doen we samen met de MR en hun kersverse voorzitter Jean-Louis Bouchez,' krijgt een knikje van wie zich in die woorden kan vinden. Dat knikje wordt applaus als je de intonatie verandert en wat interpunctie toevoegt, ‘...en hun kèrsverse voorzitter, Jean. Louis. Bouchez!
Ik ben niet zo’n fan van de speeches van Gwendolyn Rutten. Ze voelen niet oprecht, nooit spontaan, en aan alles is te voelen dat zelfs de gebaren bij haar woorden zijn kapot gerepeteerd. Dat laatste weet ik zeker, want ik heb haar eens zien oefenen. Zelfs de stilte bij de technici was oorverdovend.
Gisteravond hoorde ik op deze zender, nu de VRT nog bestaat, een verslag van Ruttens nieuwjaarstoespraak. Zelfs in de samenvatting was het aantal applauzen om voorspelbare stellingen en lege statements niet te tellen. Het zou natuurlijk kunnen dat Open VLD een publieksopwarmer had ingehuurd. Maar stiekem denk ik dat Jean-Louis Bouchez de speech van Rutten niet verstond en voor de zekerheid begon te applaudisseren als ze even stil was. Zelfs zonder afdoende kennis van het Nederlands moet hij telkens de hoop gevoeld hebben dat het dit keer echt voorbij was. Één klap in de handjes. De wet van Rob Van Oudenhoven doet de rest.
