"Ik ben verslaafd aan make-up kopen op internet"

Ik ben Jovanka en ik ben verslaafd aan make-up kopen op internet. Maar omdat ik mijn probleem erken, heb ik officieel aan mijn man beloofd om een volledig jaar lang geen make-up te bestellen. Dus deed ik nog één laatste bestelling. En dat was het begin van mijn afkickproblemen. Het was een woensdag rond tien uur 's avonds en ik was alleen thuis toen er plots iemand twee keer aan de deur belde. Omdat inbrekers bang zijn van honden, riep ik: "Ga weg! Ik heb een grote hond die getraind is om mensen te doden!" Toen hoorde ik een zachte stem door de deur die zei: "PostNL."

Ik opende de deur en ik riep: “PostNL? Om tien uur ‘s avonds? Waarom? Om drugs te leveren?” De man keek bang naar mij. "PostNL" herhaalde hij en gaf mij mijn pakje met make-up uit Nederland, keek verbaasd naar de slapende hond op mijn voeten en ging snel weg.

De dagen erna kon ik niet stoppen met me slecht te voelen over hoe onbeleefd ik was geweest tegen de Post NL-man. Maar ditt was mijn laatste bestelling en nu moest ik een jaar wachten om het goed te maken. Dus besliste ik om nog één keer iets te bestellen, zodat ik me kon excuseren tegen de PostNL meneer. Maar pas op: dit was géén koopverslaving. Het was allemaal voor het goede doel.

Toen de PostNL-man een dag later voor de deur stond zei hij: "PostNL" en ik zei: "sorry dat ik zo onbeleefd was vorige keer." Maar ik zag dat hij mij niet goed had begrepen, dus liep ik achter hem de straat op terwijl hij in zijn busje kroop. Ik klopte op zijn venster. "Kunt u mij horen meneer? Sorry dat ik onbeleefd was!" En zonder naar mij om te kijken, reed hij snel weg.

Inderdaad mensen, dit is hoe complex én gevaarlijk een koopverslaving écht kan zijn. Het begint met een kleine onlinebestelling make-up in Nederland en het eindigt met een Amerikaanse vrouw die in haar pyjama op straat naar de man van PostNL staat te roepen!