De Wereld van Sofie
"Ik besefte dat ik deel uitmaakte van een bende, maar zag de ernst ervan niet in"
wo 22 jan. - 10:17
Ik was 14 en zat samen met de andere “bendeleden“ in de klas. Ik kende de meisjes al van voor alles startte door school en van aan het station. We hebben de groep eigenlijk opgericht met de bedoeling dat als er ruzies waren of wat dan ook, dat we een groepje vriendinnen achter ons hadden. Dat we er niet alleen voor stonden, dat we elkaar konden beschermen. Ik besefte wel dat ik deel uitmaakte van een “bende”, maar toen zag ik de ernst van alles nog niet in. We waren met een tiental meisjes we hingen gewoon wat rond, we gingen naar ‘t stad en deden normale dingen zoals andere meisjes doen.
"We wilden niemand pijn doen, we kwamen op voor onszelf"
Onze bedoeling was nooit om anderen pijn te doen of wat dan ook, maar het gebeurde gewoon. Voor we het wisten, werden we uitgedaagd door andere meisjes en toen konden we dat niet laten rusten. We kwamen op voor onszelf. Ik had - eerlijk waar - zelf niet door dat we zo’n slechte naam hadden. We beseften het allemaal niet, totdat we plots opgepakt werden. Toen drong het pas echt tot ons door. We zijn dan gestopt met de groep en hebben alles online verwijderd. Zo eindigde het.
Ikzelf kreeg contactverbod en had eigenlijk een kleine straf. Ik hoorde de andere meisjes toen een tijdje niet meer en heb ook nu geen contact meer met hen. Soms hoor ik wel nog eens iets van iemand, maar afspreken doe ik niet meer. Ik kom ook niet meer in die stad, het brengt slechte herinneringen op.
Spijt en depressie
Ik heb veel spijt van wat ik gedaan heb. Zeker naar m’n ouders toe: ik heb ze hard teleurgesteld en gekwetst. M’n mama zei me nog zo vaak dat ik moest stoppen met alles wat ik deed, dat ik niet goed bezig was. Maar ik had het niet door en luisterde niet naar haar….
Nu gaat het goed met mij. Ik zit op een goeie school en heb goeie meisjes leren kennen. In het begin was het even wennen en keek iedereen me nog raar aan, maar na een tijd ging dat wel beter. Ik heb me wel een tijd heel slecht gevoeld over alles en raakte in een depressie, maar hier ben ik ook aan het uitkomen.
"Ik ben op het goede pad, maar heb niet al mijn kansen gegrepen"
Iedereen heeft ups en downs, maar mijn “leven” is niet meer hetzelfde als vroeger. Iedereen ziet mij als een slecht meisje, maar dat ben ik niet meer. Ik ben echt m’n best aan het doen om mezelf weer op het goede pad te krijgen en de band met mijn gezin weer op te bouwen. Ik heb veel kansen gekregen, maar ik heb ze niet altijd met 2 handen gegrepen - wat ik heel jammer vind.
