"Ik blijf 100 procent voorstander van de videoref"

Op termijn zal een videoref zorgen voor een correcter verloop

Ik denk dat het afschaffen van de videoref het slechtst denkbare idee is. Een idee dat door de mensen van AA Gent geopperd is in de eerste emotie na de wedstrijd. Ik blijf 100 procent voorstander van de videoref.

Op termijn zal het zorgen voor een correcter verloop van wedstrijden. Dat heeft het systeem dit seizoen overigens al een aantal keer gedaan. Maar daar wordt niet veel publiciteit rond gemaakt. Het zijn de flagrante fouten, die er zeker zijn geweest, die voor verhitte reacties zorgen.

We eisen foutloosheid, niet van spelers of trainers, wel van de scheidsrechters. Ik vond de reactie van Gent-voorzitter Ivan De Witte trouwens wel zeer correct. Hij heeft eerst gewezen op de slappe prestaties van zijn eigen spelers en pas dan heeft hij een opmerking gemaakt over de zwakke prestatie van de videoref.

Dat manager Michel Louwagie in Het Nieuwsblad een verband legt tussen de aanwezigheid van de vader van scheidsrechter Delferière en bondsvoorzitter Linard op de receptie van Charleroi, vind ik weer zeer ongelukkig. Dan suggereer je toch minstens manipulatie of bewuste fouten. Dat is pas kwalijk.

Neem maar eens een objectieve beslissing op een klein scherm in een brullend stadion

Mensen die dachten dat ze aan de toog van hun café of in de trein niet meer zouden kunnen discussiëren door de invoering van de videoref, zijn gerustgesteld. Er zijn nog een hoop problemen. Ik moet toegeven, meer dan ik zelf had verwacht.

De kern van het probleem is dat het mensen zijn die met het systeem werken. En dus worden er fouten gemaakt. Scheidsrechters staan onder gigantische druk. Meer dan voorheen, lijkt me.

Scheidsrechters die matchen zonder videoref fluiten, worden naar mijn indruk minder streng beoordeeld of veroordeeld. Daar zeggen trainers en spelers: "Hadden we maar een videoref gehad." Die lijken meer op hun gemak. In wedstrijden met een videoref worden geen fouten meer getolereerd. Ook de man in het busje staat onder grote druk.

Je moet je maar eens voorstellen dat je op Brugge naar de kant moet om op een postzegelgroot schermpje te kijken naar een twijfelachtige fase, maar er is een heel stadion dat schreeuwt en brult. Neem dan maar eens een objectieve beslissing.

Ik moet zeggen dat het voor een scheidsrechter makkelijker was om in een split second te beslissen. Door de tijd die hij krijgt, lijkt het nu extra moeilijk. Ik dacht overigens dat de videoref enkel mocht ingrijpen bij een 100 procent vergissing van de scheidsrechter en wat mij betreft was die penaltyfase in Brugge dat niet.

In andere sporten worden beslissingen van de ref gewoon aanvaard

Ik lees in Le Soir dat wanneer een scheidsrechter zijn beslissing herroept, hij meteen op zijn evaluatie een half punt minder krijgt. Die evaluatie is heel erg belangrijk in zijn verloning en in zijn verdere carrière. Ik zou zeggen: ook dat is verkeerd. Er zijn heel wat elementen die bepalen dat het erg moeilijk is voor de ref en de man in het busje.

Ook voor een systeem met challenges voor elke club zijn argumenten voor en tegen. In de zomer is mij al verteld dat spelers en trainers dat ook geen goed idee vonden. Toen toch niet in elk geval.

Coaches zouden het kunnen gebruiken om tactische redenen. Stel dat je ploeg op het einde van een wedstrijd onder grote druk staat, dan kan je zo een call vragen om je ploeg te laten ademen en een korte tactische bespreking te houden. Kortom om het te misbruiken.

Denken dat daarmee de discussies voorbij zullen zijn, is dagdromen. De scheidsrechter kan ook dan bij zijn beslissing blijven. Dan zou daar weer discussie over zijn.

Er wordt de voorbije dagen veel verwezen naar andere sporten waar de videoref wel een succes is, zoals hockey of rugby. Dan moeten we ons in het voetbal maar eens realiseren dat dat sporten zijn waar autoriteit en beslissingen van de ref gewoon aanvaard worden.

Met andere woorden waar een heel andere mentaliteit en ethiek heerst dan in het voetbal, een sport waar brullen en protesteren de normaalste zaak van de wereld is. Ook daarom heeft een videoref het in het voetbal zoveel moeilijker.

Het systeem vereist blind vertrouwen tussen ref en videoref. Daar is een gebrek aan

Een andere aanpassing aan het systeem die gesuggereerd wordt, is de eindbeslissing bij de videoref leggen. Maar dat is moeilijk omdat de IFAB, die de regels bepaalt, als de dood is om de autoriteit van de scheidsrechter te ondermijnen.

Ik vraag me af of je beste scheidsrechters, zoals Delferière er een is, dan op het veld moet staan of in het busje gaan zitten? In Duitsland is het al gebeurd dat de videoref de eindbeslissing neemt. Maar dat vereist een blind vertrouwen tussen de scheidsrechter en de man in het busje.

Daar is nog een groot gebrek aan, heb ik de indruk. Veronderstel dat onze nummer 1, Delferière, op het veld door Tim Pots, de man die in het busje zat, maar drie jaar geleden gedegradeerd is naar de tweede klasse, wordt terechtgewezen met de boodschap dat hij het niet goed heeft gezien.

Dat is dan onbewust een kwestie van ego's. Delferière gaat kijken, ziet dat het fiftyfifty is en beslist dan maar dat hij zelf gelijk had. Daarom vind ik het voorstel van gewezen scheidsrechter Gumienny, in Het Belang van Limburg, wel een goed idee. Hij pleit voor vaste teams. Zoals een ref ook altijd dezelfde lijnrechter heeft. Maar dat is praktisch weer niet eenvoudig.

Bron: sporza.be

Lees ook: