Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

Interne Keuken

Serge Simonart: "Ik blijf trouw aan de pen, dan dwing je jezelf tot traagheid"

za 29 jul. - 0:47

Hij verkiest pen en papier boven de computer en kijkt met veel be- en verwondering terug in de geschiedenis. "We hebben het geluk te kunnen profiteren van alle misstappen die wijsgeren van vorige generaties hebben begaan", vindt schrijver en journalist Serge Simonart.
Serge Simonart

"Ik vind het fout om helden te hebben. Je mag dwepen met muziek en literatuur, je mag dwepen met het werk van iemand, maar nooit met de mens op zich. Je moet altijd kritisch blijven, en beseffen dat de grootste artiest of filosoof ook mindere kantjes heeft."

Toch heeft Serge Simonart wel degelijk enkele helden. "Mijn helden zijn meestal nobele onbekenden. Ik weet vaak niet wie ze zelf zijn, maar dat vind ik net mooi." Simonart maakte er foto's van toen ze op tv kwamen. "Een screenshot nog voor dat kon met een oud fototoestel. Het zijn mensen die ik nooit heb ontmoet, maar waar ik een emotionele band mee heb." Zoals de Engelse porceleinexpert Henry Sandon of een koppel van negentig jaar oud dat niets anders deed dan hun tuin onderhouden. "Ik hou van die mensen omdat ze allemaal goedheid uitstralen zonder de ziekelijke ambitie om beroemd te worden. Ze hebben niets spectaculair gedaan, maar ook nooit iets fout."

Ik hou van die mensen omdat ze allemaal goedheid uitstralen zonder de ziekelijke ambitie om beroemd te worden. Ze hebben niets spectaculair gedaan, maar ook nooit iets fout.

Selfies en handtekeningen

Simonart kijkt wel met veel bewondering terug op de geschiedenis en de kennis die daaruit voortkomt. Zo liggen er op zijn keukentafel citatenomnibussen. "Het is de wijsheid en levenservaring van honderden generaties, van de slimste mensen van hun tijdperk. Het is het grote geluk van de mens om te kunnen profiteren van alle misstappen van wijsgeren van vorige generaties. Als je dat niet doet, is dat contraproductief."

Handtekeningen en selfies met beroemdheden zijn dus niet aan Simonart besteed. Wel speurt hij in kastelen of grote oude hotels naar plekken waar de groten uit de geschiedenis zijn geweest. "Het gaat erom dat ze een speciale plaats in de geschiedenis bekleden of verbonden zijn met een uniek evenement. Dan zoom ik in op dat plekje dat ze zeker hebben aangeraakt."

In het Londense Cadogan Hotel bijvoorbeeld. "Eigendom van Lillie Langtry geweest, een vriendin van Oscar Wilde, die daar kind aan huis was. Het enige waar ik zeker van ben waar hij zijn handen op heeft gelegd is de schouwmantel. Als roker, zou hij vaker aan de openhaard gaan staan, met zijn elleboog op de schouwmantel. De rest van de ruimte is doorheen de tijd vervangen, maar dat plekje raakte hij zeker aan, dus dat betekent iets."

Briefpapier

Nog neemt hij uit die grote hotels steevast het briefpapier mee. "Daar maak ik mijn nota's op voor mijn eigen romans." Met vulpen bovendien. "Vooral voor het esthetische plezier om met een mooie vulpen op mooi briefpapier te schrijven. En de geur van inkt."

Wat met schrijvers van nu, vraagt Simonart zich af? "Gaan ze in antiquarische boekhandels sms'en of emails van hen verhandelen? Er gaat zoveel verloren... Er zijn grote bekende schrijvers die niets nalaten behalve geprint papier en computer files. Het zijn schrijvers maar ze hebben niets geschreven."

Wat is er dan zo bijzonder aan het schrijven met (vul)pen ten opzichte van de computer? "Buitenlandse uitgevers hebben me al eens bevestigd dat ze goed kunnen pinpointen wanneer de computer opkwam. 'Dan kregen we veel dikkere en oppervlakkige manuscripten binnen', vertelden ze. Met de computer kan je makkelijker en sneller typen, maar daardoor word je minder kritisch. Op een scherm krijg je snel een valse indruk van kwaliteit."

Er zijn grote bekende schrijvers die niets nalaten behalve geprint papier en computer files. Het zijn schrijvers maar ze hebben niets geschreven.

"Ik dwing mezelf regelmatig om mijn ideeën te noteren met de pen, ook al merk ik dat de pen te traag is. Als je idee veel zinnen bevat, kan je hand niet volgen met wat je denkt. Met de computer heb je meer kans om het volledig te noteren. Toch blijf ik trouw aan de pen. Dan dwing je jezelf tot traagheid en traagheid is altijd goed."

Beluister hier het hele gesprek aan de keukentafel van Serge Simonart.

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet