"Ik geloof dat één klein stemmetje genoeg kan zijn om de zwijgende massa mee te nemen"

"Ik was één van de laatsten die op zo'n school zat met nonnen, zelfs met nonnen die vóór de klas stonden." In de eetzaal (ook wel de refter ) moesten de leerlingen, voor ze aan het middageten begonnen, een gebedje opzeggen.

Voor spijs en drank, voor dagelijks brood, wij danken u, o Heer.

Voor ze het gebed 'afdoende' hadden afgehandeld, mochten ze niet beginnen met eten. "Als je het niet goed genoeg had opgezegd, moest je dat opnieuw doen." Op een bepaalde middag, toen het gebed al was afgelopen, merkte Katrijn dat het muisstil was geworden in de refter. "Ik zie opeens dat de non naast mijn klein zusje stond. We liepen daar met drie zussen school, m'n zus van twee jaar ouder en ons kleine zusje van vijf jaar jonger." De non die moest beslissen of het gebed afdoende gezegd was, zei met een kwade stem dat Fien, het kleine zusje van Katrijn, al gegeten had nog voor het gebed was afgerond en dat ze dus het gebed, helemaal alleen, opnieuw moest opzeggen. "Fien was toen vier jaar. Ik zag dat haar lipje begon te trillen, ze was helemaal over haar toeren." 

Op dat moment wisselde Katrijn één blik met haar oudere zus Nele. Toen de non klaar was met aftellen tot het gebed, springen Katrijn en haar zus recht en zeggen, samen met de jonge zus, het gebed luid op. "De non haar aders begonnen te kloppen, daar waar haar kruisje erover loopt." 

De zussen werden naar huis gestuurd met een brief waarin hun 'wangedrag' werd beschreven. "Mijn ouders lazen die brief, wisselden ook een blik uit, en zeiden: 'wij zijn héél trots op jullie, dat jullie voor elkaar zijn opgekomen. Om dat te vieren, gaan we vanavond frietjes eten'."

Aan dat voorval heeft Katrijn de neiging overgehouden om het op te nemen voor mensen die gepest worden. "Ergens geloof ik dat één klein stemmetje genoeg kan zijn om de zwijgende massa mee te nemen." 

Ik zal evenveel falen, maar ik blijf proberen, om mezelf te overstijgen.

Omdat Katrijn zo theatraal en beeldend kan vertellen, willen we jullie niet onthouden te zien hoé ze dit verhaal verteld heeft: