"Ik kocht regelmatig de Joepie om nieuwtjes over Neil Diamond te lezen"

Ik neem jullie mee naar mijn jeugd – de jaren 70: ik moet een jaar of dertien geweest zijn en na een goed rapport mocht ik van mijn suikertante een geschenk kiezen.  Sport was toen al een hobby want ik speelde al enkele jaren basketbal in Kortrijk; was – en ben nog altijd – vurige fan van voetbalploeg KV Kortrijk en een fiets had ik ook al.  Dus welk niet-sport-cadeau zou ik mezelf nu geven?

In het lager onderwijs werd er nu en dan al wel wat over muziek gesproken; Vincent speelde blokfluit; Mario zong in een koor en Gunther leerde zelfs gitaar.  En … er werd op zaterdagmiddag natuurlijk naar de BRT top 30 geluisterd, met zelfs clandestiene opnames op cassette om in de week nog eens af te spelen.

Naar concerten gingen we nog niet, maar AVRO’s TopPop met Ad Visser : ja, dat hadden we allemaal wel gezien.  Ik denk dat daar de vonk is overslagen: ik heb het namelijk vooral voor mooie stemmen.  Ja, ik weet het – dat is heel subjectief, maar ik kan niet luisteren naar een stem die ik niet graag hoor.  Niet alleen in de muziek, ook in de media.  Ik schroom me er niet voor om bijvoorbeeld in de auto van zender te wisselen als ik een voor mij niet aangename stem hoor. 

De eerste keer dus dat ik een videoclip zag van Neil Diamond – en ik ben er bijna zeker van dat het met zijn hit ‘Beautiful Noise’ was, was ik verkocht.  En het plaatje klopte eigenlijk helemaal hé: een mooi geluid – breed te interpreteren naar een schone stem, een warme stem, een stem waar graag naar geluisterd wordt.  Op dat vlak moesten ze mij niet meer proberen te overtuigen – akkoord, veel andere fans waren er in mijn klas niet te vinden die Neil Diamond graag hoorden – hij was zeker niet de populairste zanger. Het stoorde mij niet, maar Diamond kwam na een tijdje wel ook in de Top 30 en plots vonden ze me in de klas een kenner. Nu ja, ik was dat niet natuurlijk; maar ik was blij met de aandacht – nog meer voor hem dan voor mij.

Ik vroeg dus aan mijn tante of het mogelijk was of ze met mij meeging naar de ‘platenwinkel’ in de Lange Steenstraat – Musica, was de originele naam van de zaak.  Wij naar binnen, ik naar de elpee’s die alfabetisch gerangschikt stonden in grote bakken en op zoek naar de D … en warempel : Beautiful Noise was te koop. 335 BEF : voor de jonge luisteraars : 8 euro en 40 cent!

Ik heb ’s avonds zeker tien keer de plaat gedraaid voor ik ging slapen en ik ontdekte nog pareltjes op die plaat uit 1976 van CBS records : Stargazer en If you know what I mean … Symfonische rock noem ik dat : MET orkest en er mag wat pit inzitten in een song ! Van toen af was er geen houden meer aan: spaargeld bijeenrapen om mijn collectie aan te vullen. Vanaf dan ook regelmatig de Joepie gekocht om nieuwsjes over mijn favoriet te lezen. 

Ik begon mij te verdiepen in zijn carrière en leerde de Amerikaanse zanger – die dus op 24 januari 1941 was geboren – beetje bij beetje beter kennen.  En ik kocht zijn vroegere producties – op een bepaald moment had ik al zijn platen die in België te koop waren en ja, beste carnaval liefhebbers ‘Sweet Caroline’ dat is van Neil Diamond hé, van in 1969 al.  Echte liefhebbers weten ook wel dat ie een crack is in het schrijven van nummers : I’m a Believer; Red Red Wine … hits voor een ander maar de lyricks zijn van de Neil en ik begon meer en meer te beseffen dat ik toch van kleintje fan was.

Bleef dus nog die ene droom: een concert van Neil Diamond bijwonen. ‘Jonathan Livingston Seagull’ en ‘The Jazzsinger’ waren al films geweest die ik had gezien en de laatste jaren hoorden zijn songs niet meer bij mijn favorieten, maar ik bleef hopen dat Diamond toch eens in België zou komen optreden. In 2008 slaagde ik er niet in, maar in 2016 was ik er bij in het Antwerps Sportpaleis, helaas te weinig bekende liedjes liet ie horen: ik was dus een beetje ontgoocheld. Maar het doet niets af van alles wat ie al heeft gemaakt – ik heb mijn platenspeler onlangs laten herstellen, dus ik kan zijn werk nog jaren beluisteren en bewonderen, dat verandert nooit meer. 

Zijn 80-ste verjaardag viert ie vandaag thuis, helaas geconfronteerd met de ziekte van Parkinson.  Ik ga hem dus nooit meer zien optreden al hoeft dat eigenlijk niet meer. Mijn collectie van 25 albums pakt niemand mij nog af, en wat ik nu al absoluut weet: op mijn begrafenis, wees gerust dat duurt nog wel even, zal ‘Beautiful Noise’ zeker te horen zijn …

Beluister de column van Carl Berteele in ‘De Toestand is hopeloos, maar niet ernstig’:

Lees ook: