De Ochtend
“Ik leerde Nederlands van de Chirokinderen”
zo 24 sep. - 8:13
Khalifeh is eigenlijk een Palestijnse vluchteling die in Syrië geregistreerd was. Op zijn 16de besloot hij vanwege de legerdienst om Syrië te ontvluchten en in Europa te bouwen aan zijn toekomst. “Ik was staatloos en had geen land of nationaliteit, waardoor het moeilijk was om onderwijs te volgen, rechten op de te bouwen en bewegingsvrijheid te creëren.”
Ik zou mezelf twee maanden geven in België en het dan verder bekijken
Ondertussen woont Khalifeh al meer dan vijftien jaar in België, maar zijn keuze voor ons land was aanvankelijk louter praktisch. “België was de goedkoopste optie. Ik wist ook niets van het land, het was een grote gok, een ontdekking. Ik zou mezelf twee maanden geven en het dan verder bekijken.”
Er hing een papiertje met mijn doelen in de kast van het asielcentrum
Geduld is volgens Khalifeh het sleutelwoord bij integratie. Je hebt het nodig om te wachten op je asielaanvraag, maar ook om de taal te leren. “Je moet veel geduld uitoefenen, maar niet wachten om vrienden te maken. Ik heb vanaf de eerste dag mijn plan getrokken en had zelfs letterlijk een papiertje in mijn kast van het asielcentrum met daar mijn doelen op geschreven: de taal leren, een diploma halen, een job vinden en de nationaliteit bekomen.”
De kinderen van de Chiro hebben mij Nederlands geleerd
Dat eerste doel verwezenlijkte Majd door zich bij de jeugdbeweging aan te sluiten. “De kinderen van de Chiro hebben mij Nederlands geleerd. In de jeugdbeweging word je gedropt in de oer-Vlaamse cultuur. Je leert er spelen op zijn Vlaams, ruzie maken op zijn Vlaams en gaat op kamp. Dat is helemaal anders dan in de Nederlandse les.”
Dit is mijn allereerste paspoort
Het moment dat Khalifeh zich net zoals in de titel van zijn boek herboren voelde, kan hij terugbrengen tot één bepaald moment. “Het sleutelmoment was dat ik met mijn paspoort terugkeerde naar het huis waar ik woonde in Leuven. Ik had het gevoel dat ik bestond en dat ik overal ter wereld kon aankloppen bij de ambassade. Het was mijn allereerste paspoort.”
