"Ik veroorzaakte een ongeval"

Wat er aan voorafging...

Om een file te vermijden, reed Dirk De Wachter langs een sluipweg. Daar dook ineens een oude man met een kleine brommer de weg op. De man was in de war en reed de baan over.

Dirk De Wachter kon de oude man niet ontwijken en reed hem aan. De oude man was gewond, maar de psychiater kon de eerste zorgen toedienen. Achteraf heeft de familie van het slachtoffer hem nog bedankt voor zijn eerste hulp.

Wettelijk was hij niet in fout, maar toch is hij een tijdje niet goed geweest van dat ongeluk:"Ik voelde me ongelooflijk schuldig, ook al was ik wettelijk niet in fout. Ik reed niet te snel, was niet dronken, ik had mezelf niets te verwijten." 

De gedachte aan wat allemaal fout zou kunnen lopen heeft Dirk lang parten gespeeld. Het feit dat hij niet in fout was heeft erg geholpen bij de verwerking, maar toch dacht hij vaak "Wat als ik wél in fout was, of wat als het een kind was?"

Voor hetzelfde geld was ik wél in fout, hoe vlug is zoiets gebeurd?

Hij eindigt met de gedachte dat onze Westerse samenleving het moeilijk heeft met noodlottigheden. "We willen alles duiden en verklaren. Maar sommige dingen gebeuren gewoon."