“Ik vrees dat ik niet gemaakt ben voor het leven zoals het bedoeld is”

Ik vrees dat ik niet gemaakt ben voor het leven zoals het bedoeld is, komende van de idee dat het leven bedoeld is zoals het nu door 90% van de mensheid wordt geleefd. De verheerlijking van het zelf, van de materie, van het wij/zij syndroom, van het superioriteitsgevoel, van het neerkijken op wijsheid door de jaren, van het niet meer zorgen voor elkaar, van het verlies aan respect voor de kunsten, van de afhankelijkheid van geld, van de angst voor anders en nieuw, van steek-je-kop-maar-in-het-zand en doe-maar-normaal en val-vooral-niet-uit-de-toon.

Gisteren hoorde ik iemand verklaren dat als je je niet voegt naar wat de maatschappij verwacht (ongeacht of dat hetgeen is wat je zelf wil / kan / liefhebt / voelt) die maatschappij je over het hoofd ziet en je genegeerd wordt. En dat dat maar normaal is. Zou ze het ook normaal vinden dat er mensen zijn die alles verliezen en nergens welkom zijn en opgejaagd worden als levensbedreigende aliens? En dat de zogenaamde leiders van deze 'maatschappij' het ik-stond-er-bij-en-ik-keek-er-naar-principe toepassen? Zijn er onder u die er ook niks meer van snappen?

Ik ben een beer
ik dans als het muziekje speelt
een grote beer
in een veel te kleine kooi, ze stoppen
nooit met spelen en ik dans

Lees ook: