"Ik was blij dat ik gedaan had wat mijn hart me ingaf: de onverschilligheid een hak zetten"

Bart is dan ook een man met een hart. Dat bleek vandaag alweer toen hij “de minuut” van Hautekiet mocht invullen. Het werd een bedachtzame, emotionele minuut radio.

De minuut van Bart Stouten:

Ik zat voor dag en dauw in de trein die me elke dag naar het omroepcentrum in Brussel brengt.

Een jonge kerel, besnord en bebaard, in bomberjack en broek met smalle pijpen, kwam tegenover me zitten, en vroeg in gebroken Engels of de trein in Brussel zou stoppen. Ik knikte, en vroeg waar hij vandaan kwam. Van Afghanistan, zei hij. Da’s ver weg, zei ik. Ben je de Taliban ontvlucht? Ja, zei hij.

Ik vroeg hem hoe hij hier geraakt was. Te voet, zei hij. Ik dacht: huh? On foot? ‘It took three months’ zei hij. Ik zag alle ontbering, regen, honger en slapeloosheid onderweg. "You must have seen a lot" stotterde ik. "Yeah, I saw a lot" zei de jongen. Reizigers bekeken me met een blik van: waar bemoeit die Stouten zich mee?

Ik was blij dat ik gedaan had wat mijn hart me ingaf: de onverschilligheid een hak zetten

Toen hij uitstapte, wenste ik hem alle moed. En écht, mijn ogen schoten vol.