"Ik weet veel over kankeronderzoek maar heb de ziekte ook al gegoogeld"

Als kankeronderzoeker komt Hetty Helsmoortel heel weinig of bijna niet in aanraking met het leed van kankerpatiënten. In haar werk is ze dagelijks op een zeer rationele manier met de ziekte bezig. "Maar als kanker plots binnen je familie aanwezig is dan wordt je naar een emotioneel spoor getrokken. Pas later druppelt die rationaliteit er terug in", zegt Hetty Helsmoortel in "De Bende van Annemie". "Je krijgt de ziekte eerst als mens binnen, op een zeer emotionele manier. En dan doe je wat iedereen doet: naar informatie zoeken op Google."

Ook al weet ik veel over kanker, toch ga ik ernaar googelen

Toen bleek dat haar stiefvader kanker heeft, ging Helsmoortel ook op zoek naar informatie in de wetenschappelijke literatuur. "Daar zie je dan statistieken en percentages. Maar dat zegt niets over de patiënt in kwestie." Volgens Helsmoortel zeggen mensen altijd dat kanker een zeer persoonlijk verhaal is. En dat bevestigt ze ook zelf. "Alle literatuur ten spijt heb je nog steeds een persoon voor jou. Soms moet je dan gewoon vertrouwen hebben in de behandelende arts." En dat is niet gemakkelijk voor haar want ze noemt zichzelf een controlefreak. 

Veel weten is soms een zegen en een vloek tegelijk

Ratrace

Zoals bij velen die met de ziekte geconfronteerd worden, leefde ook bij Helsmoortel het idee dat ze meer tijd moet maken voor haar familie. "Je denkt: we moeten meer genieten, we moeten doen wat we graag doen. Maar toch is dat van relatief korte duur. Op het moment dat de kankerbehandeling achter de rug is, kom je weer terug in de ratrace van het leven. En die ratrace is iets waar ik elke dag tegen probeer te vechten". 

Lees ook