Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

De toestand is hopeloos maar niet ernstig

“Ik wil mensen in België niet onnodig opzadelen met ‘vaccine fomo’, ik weet hoe lastig het is”

zo 18 apr. - 7:52

Radio1-collega Elke Vanhaecke woont al een jaar in Boston met haar man en kinderen. Elke is jong, heeft géén onderliggende aandoeningen en werkt niét in de zorg. En toch is ze al gevaccineerd. Ze voelt zich daar een béétje schuldig over. Want haar papa is al 72, woont in België en heeft nog géén prik gekregen.
Elke

Februari

Tijdens de winter vacation in februari stond ik op een speeltuin hier wat verderop. Mijn dochter had een play date. Het vroor nog altijd stenen uit de grond en de sneeuw van een week voordien was hard geworden. Maar de zon schijnt en ik probeer wat te kletsen met Joanna, de mama van mijn dochters vriendinnetje. We staan mooi 6 feet apart en doorheen ons mondmasker proberen we wat zinnen over en weer gooien. Joanna vertelt dat haar ouders al gevaccineerd werden. En ook enkele vrienden van haar die in de health care werken kregen al hun eerste shot. Ze is blij voor hen en ik ook. Ik ben vooral blij voor haar dat ze nu wat geruster is, dat haar ouders beschermd zijn.

Joanna vertelt ook lichtjes verontwaardigd over een loophole in de vaccinatiecampagne, een fout in het systeem. Als je een afspraak maakt bij één van de grote pharmacy’s hier in de US moet je blijkbaar niet aantonen dat je officieel in aanmerking komt voor een spuitje, dus dat je ouder bent dan 70, of hartpatiënt bent of zo. Eigenlijk is dat voorkruipen…
“why would you do that?” vraag ik oprecht verbaasd.
“I don’t know” zegt Joanna, “I am happy to wait”.
“Me too” antwoord ik.

Maart

De dagen kruipen verder het vriest niet meer en de dagen worden langer. Sinds begin maart zie ik meer en meer berichten van  vrienden die hun eerste ‘shot’ gekregen hebben. Veel foto’s van ontblote bovenarmen en duimpjes in de lucht. Ik vind dat tof. Ik ben blij voor iedereen die een shot krijgt. Maar ik word ook wel jaloers. Want hoe dan?

Suzan bijvoorbeeld, een Amerikaanse, (ze heet niet echt Suzan maar ik noem haar nu even zo opdat ze zichzelf niet zou herkennen als naar deze Nederlandstalige column luistert op de Flemish radio...) ze is 35, dus geen 50+, ze zorgt niet voor oudere mensen en ze heeft ook geen aandoeningen of zo… Ze heeft die loophole gebruikt waar Joanna van sprak en zo haar eerste shot gekregen. En ze is niet de enige die al gevaccineerd werd. Ook Carrie en Luis en Sebastian, die zijn er in geslaagd om één van de shots te krijgen die aan het einde van de dag over waren in het vaccinatiecentrum… Tof, echt super tof voor hen want ik gun het hen en alles wat volgt uit die vaccinatie… Maar zij kunnen nu wel al samen, in één huis, zonder masker, champagne drinken, uit dezelfde fles! En ze zijn gerust. En ik zie groen van jaloezie. Echt, en er daar is een woord voor: ‘Vaccine fomo’ heet dat hier, het bestaat en veel mensen krijgen er meer en meer last van...

April

Maar begin april, het is zondagochtend, zonnig en we kunnen al eens zonder jas naar buiten. Ik heb een licht paars t-shirt aangetrokken, daar staat in kleine lettertjes op “here comes the sun”. Ik ga mijn eerste spuitje halen en ik wil foto’s met dat t-shirt, ik vind dat symbolisch.
De afspraak, het spuitje, 15 minuten wachten… alles gaat vlot. In de Metro onderweg naar huis bekijk ik het filmpje dat mijn zoon maakte van de vaccinatie. Centraal in het beeld mijn bovenarm en de spuit te zien, mijn gezicht of zelfs mijn duim die ik trots opsteek zijn niet te zien. ‘De vaccinatie is de spuit’ zal hij gedacht hebben, mijn moeder haar kop moet daar dan toch niet bij?! En hij heeft gelijk. Het gaat om dat spuitje in een volwassen arm, niet om mij...

Toch voel ik me opgelucht en ook wat triest, ik denk aan mijn vader, 72 jaar en hij heeft in België nog geen prik gekregen. Dat filmpje heb ik dus nog niet gedeeld. Ik wil mensen in België niet onnodig opzadelen met ‘vaccine fomo’, ik weet hoe lastig het is. Straks ga ik wel champagne drinken met mijn vrienden misschien zelfs uit 1 fles…

Beluister de column van Elke Vanhaecke voor ‘De toestand is hopeloos maar niet ernstig’ via Radio 1 Select.

Ontdek ook de andere columns uit deze uitzending:

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet