"Ik word achtervolgd. Door een stoer bankje"

Mijn bankje

Ik word achtervolgd. Door ‘een stoer bankje dat mooi staat in een industrieel interieur’. En blijkbaar heb ik dat nog zelf uitgelokt ook. Vorige week heb ik het bankje bekeken op de site van een meubelzaak. Daarbij moet ik het de verkeerde signalen hebben gegeven, want sindsdien verwacht het iets van me.

Dat koopwaar dat ik online heb gekeurd plots op Facebook of Google staat, ben ik al wel gewend. Maar dit bankje ging verder. Na amper een dag stond het plots op krantensites, bij een online boekenverkoper en naast de blog van een professor. Op de derde dag ging het helemaal over de schreef: ongegeneerd stond het op de site van mijn werkgever Knack, vlak onder mijn eigen column.

Ik begon het zo langzamerhand een beetje een eng bankje te vinden. Wat wist het van me? Wat wou het van me? Geen haar op mijn hoofd dat er nog aan dacht het te kopen.

Gisteren pas heeft het de strijd opgegeven. Omdat ik de andere kant bleef uitkijken, er niet meer op klikte en openlijk met andere meubelstukken flirtte, is de hofmakerij gestopt. Voorlopig toch.