“Ik zag mensen rennen voor hun leven”

De nieuwe Miss België groeide op in Borgerhout. Haar mama werkt als strijkster, haar vader als arbeider in de haven. “Ik ben van eenvoudige komaf”, begint Angeline. “Ik werd ook een halve jongen genoemd. Tot voor mijn bekroning als Miss België droeg ik ook nauwelijks juwelen of make-up”.

Er stroomt letterlijk Belgisch bloed door mijn aders

Dat veranderde dus toen ze op 13 januari verkozen werd als mooiste meisje van het land. Haar verkiezing ontlokte een kleine rel op sociale media. Sommigen struikelden over haar etnische achtergrond. “Mijn mama heeft tijdens de bevalling nochtans een bloedtransfusie ondergaan, er stroomt dus letterlijk Belgisch bloed door mijn aders”, zegt Angeline. De negatieve reacties deden haar wel schrikken. “Waarom zeggen mensen zulke dingen over mij, dacht ik. Ze kennen me niet eens. Gelukkig kwamen er ook heel veel positieve reacties, vanuit de media bijvoorbeeld maar ook vanuit de Filipijnen. Ik werd zelfs geïnterviewd door de BBC.”

De 22-jarige Miss volgt een opleiding als piloot in Antwerpen. Die kost 100.000 euro en ze moest er een zware lening voor aangaan. Studentenjobs hielpen haar het geld bijeen te sparen. “Ik heb gewerkt als afwasser in de horeca, nadien als serveuse in de zaal, ik heb ook nog in een frituur gewerkt en op school als hulp in de administratie. Twintig procent van de lening moest ik vooraf kunnen betalen. Nu betaal ik een keer per kwartaal de interesten op die lening.”

22 maart

Miss België werkte ook een tijd als passagiersbegeleidster op de luchthaven van Zaventem. In die hoedanigheid was ze op 22 maart 2016 ook aanwezig in de inkomhal tijdens de aanslagen. “Ik moest de mensen naar de juiste gate begeleiden”, zegt Angeline. “Toen het gebeurde stond ik achter poortjes maar ik zag mensen rennen voor hun leven. Ze sprongen over de poort om zichzelf in veiligheid te brengen. Onder hen ook een moeder en haar baby, die zal ik niet vergeten. Het was als een slechte actiefilm. Mijn collega bevroor helemaal en ik hielp haar mee in veiligheid brengen.”

Na het gebeuren stortte ik in op het toilet

Ook terugkeren naar huis was niet makkelijk. “Ik had geen gsm meer en dus kon ik het thuisfront niet op de hoogte brengen”, zegt Angeline. “Ik ben mensen beginnen aanspreken om te vragen of ik mee kon rijden naar Antwerpen. Ook mensen die ik niet kende. Ik belandde uiteindelijk op de luchthaven van Deurne, waar ik naar het toilet ging en er in huilen uitbarstte. Nadien heb ik psychologische begeleiding gekregen, maar het duurde lang voor ik erover kon praten. Telkens wanneer ik terugkeer naar de plek krijg ik een flashback.”

De controles op de luchthavens mogen nog strenger

De controles op de Belgische luchthavens zijn nadien nog verstrengd, maar Angeline vindt dat het nog beter kan. “Van mij mag het nog veel strenger. In andere landen wordt alles nagekeken bij aankomst in de luchthaven, in Zaventem gebeurt dat alleen als je incheckt.” Ook het personeel wordt volgens Angeline sterk gecontroleerd. Zelf hoopt ze er ooit aan te komen als pilote. “Maar nu wil ik vooral een goede Miss België zijn, een rolmodel. Daarna een carrière als pilote en nadien een gezin met kindjes”, lacht Angeline.

Het hele gesrpek kan je hier herbeluisteren.