“Ik heb me mijn hele jeugd geschaamd voor mijn vader”

Bieke Ilegems schreef een boek waarin ze het openlijk had over het bedrog van haar man. “Dat boek is voor mij geen verhaal over overspel, maar een over schaamte en teleurstelling”, vertelt Ilse Beyers. “En daar weet ik alles van, want ik heb mijn hele jeugd in schaamte en teleurstelling doorgebracht.”

“Je ouders zouden een eiland moeten zijn, mensen die je echt nodig hebt om te overleven, maar ook mensen waarvan je afhankelijk bent. Maar bij mij waren ze dat niet. Als je ouders je teleurstellen, is dat een drama. Mijn vader had een alcoholprobleem, en dat heeft mijn hele jeugd lang voor gigantische problemen gezorgd.”

“Het probleem was vooral dat ik me daarvoor schaamde. Ik was achteraf beter eerlijker geweest over wat er zich thuis afspeelde. Ooit was ik met mijn vriendinnetjes op zolder aan het spelen, toen de bel ging. ‘Gewoon een stofzuigerverkoper’, loog ik. In werkelijkheid was het de deurwaarder.”

“Natuurlijk wist iedereen ervan. Er was het gezoem van de buren. Maar als kind heb je dat niet door. Je wil alles wat je anders maakt dan andere kinderen, met een bot mes aborteren.”

“Kijk, schaamte is een totaal nutteloze emotie. Daar heb je echt niets aan. Dat verwijt ik mezelf, ik was beter meer open geweest over het probleem van mijn vader. Dan had ik meer vriendschappen kunnen aanknopen. Ik ben tot op vandaag nog altijd een beetje asociaal, en dat komt door de tijd van toen.”

“Sommige mensen hebben geschiedenis, anderen hebben ervaring. Sommige mensen blijven dezelfde fouten maken, sommige mensen leren bij. Ik heb geleerd: never give up.”