De Ochtend
"Ik was zo diep geraakt dat ik begon te huilen, beste Daan"
zo 22 mrt. - 9:04
Beste Daan Vandewalle,
Er zijn in deze catastrofale dagen vele helden: mensen in de zorg en mensen in de verkoop, mensen die ons vuilnis ophalen, de post bezorgen en die ons sereen nieuws of deugddoende verstrooiing brengen in de media. Maar jij bent voor mij de held van de week.
Zolang de coronacrisis en de quarantaine duren, stuur je elke dag een filmpje met een mini pianoconcertje de wereld in. Je speelt op de zwarte glimmende vleugel van het concertgebouw in Brugge, voor een verder lege zaal.
Ik mis het contact met mijn vrienden en mijn familie. Ik had stress. En een beetje angst.
Ik was zo diep geraakt dat ik begon te huilen. Zo echt goed deugddoend huilen.
En toen kreeg ik een filmpje doorgestuurd en hoorde ik jou spelen. Een stukje van Brahms dat ik ken uit mijn kindertijd. Di, domdom diedie… En ik was zo diep geraakt dat ik begon te huilen. In mijn eentje. Zo echt goed deugddoend huilen. Huilen dat oplucht, waar je achteraf lachend over kunt vertellen.
Je speelt elke dag zo’n miniconcertje omdat we iets heel fundamenteels niet meer mogen doen: elkaar aanraken. Maar de toetsen van de piano mag jij wel nog aanraken, strelen en liefkozen. We merken in onze onzekerheid bovendien allemaal hoe belangrijk muziek in ons leven is. Wat kunst met ons doet op momenten dat we het moeilijk hebben.
De tweede dag speelde je een stukje Chopin, de derde iets van Satie, en je gaat hiermee door zolang de culturele lockdown duurt. En daarom, beste Daan, ben jij deze week mijn held.
