De wereld van Linde
"Je moet blijven spelen. Het maakt dingen los die je helpen om ook grotemensenproblemen op te lossen."
wo 5 feb. - 10:52
Als kind maakte ik me op een bepaald moment zorgen dat ik ooit zou moeten stoppen met spelen
"Ik heb altijd graag gespeeld, en als kind maakte ik me op een bepaald moment zorgen dat ik ooit zou moeten stoppen met spelen. Rond mij twaalfde kwam ineens het besef dat ik ooit zoals de volwassenen rond een tafel zou moeten zitten en alleen nog babbelen. En daar werd ik ongemakkelijk van. Ik zat hele dagen in een fantasiewereld, ik had geen broers of zussen dus ik was verplicht om mezelf bezig te houden. Ik verzon de gekste dingen, ik was de ridder die ten aanval trok maar ik was tegelijk ook de tegenstanders die die ridder aanvielen. En ik merkte toen ook al dat spelen mij hielp om problemen aan te pakken."
Spelen is jezelf relativeren, letterlijk en figuurlijk een korte broek aantrekken
"Ik heb het geluk dat ik een job heb waarin ik mag spelen: ik mag mij verkleden, ik mag gekke toeren uithalen.... maar ik begrijp wel dat dit voor mensen in ernstige functies heel wat moeilijker ligt. Toch denk ik dat bij het fantaseren dingen in je hoofd loskomen die je helpen om ook grotemensenproblemen op te lossen. En om te relativeren. Want ook dat is spelen: jezelf relativeren. Jezelf letterlijk en figuurlijk een korte broek aantrekken."
"Mijn vrouw is kinder- en jeugdpsychiater. Zij heeft mij geleerd hoe ze trucs gebruikt om het spel in te zetten bij therapieën. Want spelen kan serieuze shit zijn. Ze gebruikt bijvoorbeeld een poppenhuis waarin ze dingen laat gebeuren die ook in de realiteit voorvallen. Dat helpt bij de verwerking. Ik heb een periode gehad in mijn jonge leven waarin ik mijn matchbox-auto’s in de bankschroef van mijn vader stak en er dan ‘ongevalletje’ mee speelde. En ik dacht toen: 'dat is toch niet normaal? Zou er iets aan de hand zijn met mij?' Dat viel allicht wel mee, maar nu denk ik: als ik toen dat spel niet had, zou ik misschien op een andere manier destructief geworden zijn. Ik was in mijn jeugd ook een gamer, en daar kon ik mij volledig in verliezen, ik voelde mij oprecht beter na zo’n spel."
"Ik speel nog altijd graag gezelschapspellen en dan word ik een soort monster: ik wil dan echt wel winnen. Dan zie ik ineens dingen bij mezelf naar buiten komen die ik anders alleen maar vermoedde, namelijk dat ik soms ook een heel vervelend iemand kan zijn. Maar binnen het spel mag dat."
