"Jij zou mijn dochter kunnen zijn, Malala, en daarom geef ik je graag een moederlijke raad"

"Beste Malala,

Deze week dook je even op in het nieuws. Omdat je voor het eerst sinds zes jaar bent teruggekeerd naar je geboortedorp Mingora, in Pakistan.

Je bent intussen 20 jaar. In Pakistan, waar meisjes op hun veertiende worden uitgehuwelijkt, ben je dan al een hele vrouw. Bij ons, in het westen waar mensen zich op hun 35 nog altijd niet volwassen noemen, ben je nog een heel jong meisje.

Toch is het al vier jaar geleden dat je de Nobelprijs voor de Vrede ontving. Daarmee werd je meteen de jongste Nobelprijswinnares ooit.

Intussen is het zes jaar geleden dat je op weg naar school een kogel door je hoofd kreeg. Waarom had de taliban het op jou gemunt? Omdat je toen al, op je veertiende, een blog schreef over je leven onder het talibanbewind, en omdat je opkwam voor het recht van meisjes op onderwijs.

Lieve Malala, ik had deze week natuurlijk ook een brief kunnen schrijven aan  Martin Luther King. Want woensdag was het precies vijftig jaar geleden dat hij vermoord werd. Ik was zeven toen deze gruwelijke plaatsvond, en mijn hele jeugd door was Martin Luther King mijn grote held.

Onlangs nog zag ik archiefmateriaal van zijn geweldige speech in Washington: I have a dream. Wat een man, wat een charisma, wat een impact. Deze week stonden de kranten natuurlijk vol over hem. Eerbetonen aan de zwarte burgerrechtenleider, maar vooral ook aanklachten. Omdat het onrecht nog altijd de wereld niet uit is. Omdat de strijd nog lang niet gestreden is. Omdat ongelijkheid en racisme nog altijd bestaan.

Maar ik weiger mee te surfen op die golven van negativiteit en pessimisme.
Want de verwezenlijkingen van Martin Luther King zijn oneindig veel groter dan iemand ooit kan inschatten.

Zo zal ook jouw heldendom, Malala, geen einde stellen aan taliban, terreur, geweld, kinder- en meisjesmishandeling. Zo’n strijd kan geen mens op z’n eentje voeren.

Maar tegelijkertijd kunnen jouw verdiensten ook nooit onderschat worden. Want jij hebt iets teweeg gebracht dat nooit meer terug te schroeven valt.
In jouw geboorteland – het zo vrouwonvriendelijke Pakistan – heeft de premier je als zijn eigen dochter verwelkomd.
“U bent één van de sterkste Pakistaanse stemmen tegen extremisme,” verklaarde hij trots.

Kijk, Malala, het is niét zo dat alle helden mannen zijn. Het is niet zo dat alleen een tragische dood iemand tot een held maakt. Neen, een held kan ook een meisje zijn. En vooral, een held kan ook in leven zijn.

Jij leeft, Malala, en hopelijk nog heel erg lang. Zo lang tot je klein- en achterkleinkinderen je komen vertellen dat ze op school over jou hebben geleerd.

Jij zou mijn dochter kunnen zijn, Malala, en daarom geef ik je graag een moederlijke raad. Pas goed op jezelf, wees voorzichtig, hoed je voor je vijanden, en omring je elke dag met mensen die je oprecht liefhebben.

Warme groet,
Annemie Struyf"

Herbeluister de brief hier vanaf minuut 23.