Jimmy Kets en Verhofstadt: een bewogen geschiedenis

“Da’s een goede vriend van me”, grapte de fotograaf eerst alvorens snel zijn woorden terug te trekken. Als fotograaf van eerst De Morgen en dan De Standaard hebben de paden van Guy en Jimmy elkaar al gekruist. Tachtig procent van Jimmy’s job bestaat namelijk uit het trekken van portretten, van onder andere politici.

“Ik moet eerlijk zeggen: ik heb dat heel lang tegen mijn goesting gedaan”, vertelt hij openhartig, “ik denk dat ik pas de laatste twee jaar van de zestien jaar dat ik bezig ben eigenlijk het genre portret ben beginnen appreciëren. Tegenwoordig doe ik het liever en liever.”

“Een fotograaf lijdt honger”

Politici zijn volgens Kets ook niet de meest gewillige subjecten. “Niet allemaal, er zijn er echt wel die snappen dat je je job wil doen, dat je een mooi en interessant beeld wil maken. Maar er zijn er ook wie het geen fluit kan schelen hoe ze erop staan.” Tot welke categorie behoort Verhofstadt? Die blijkt hors catégorie. “Verhofstadt is ongetwijfeld de moeilijkste mens die er is om te fotograferen, of toch de ambetantste. Hij kan geen second stilzitten, het interessert hem ook niets, die wil niet meewerken.”

Zo was er ooit eens een situatie, zowat acht jaar geleden, waarin Verhofstadt geïnterviewd werd door Yves Desmet, ‘s avonds laat tijdens een diner op een mooie locatie. “Als fotograaf kom je daar dan toe en daar zitten ze dan met z’n tweeën te eten en een wijntje te drinken. De fotograaf? Nee, die zit daar honger te lijden, die heeft ook een hele dag gewerkt, die wil ook gewoon naar huis, het is laat. Maar goed, hij moet daar nog een interview fotograferen.”

Verhofstadt fotograferen tijdens het eten leverde niet meteen de mooiste resultaten. Jimmy ging dus maar op zoek naar een mooie locatie in het huis om na het diner enkele foto’s te maken. In de gangen vond hij een plek met spiegels en nam zich voor Verhofstadt daar te portretteren.

De sigaar van Verhofstadt

Wanneer het interview bijna gedaan is, steekt Verhofstadt een dikke sigaar op. Iiteraard haalt Jimmy zijn camera boven om het moment te vereeuwigen. “Geen foto’s, geen foto’s”, vroeg Verhofstadt, lichtelijk in paniek. Hij voegde eraan toe dat de foto nooit gebruikt zou mogen worden. Verhofstadt wou geen foto gepubliceerd hebben waarop hij rookt want dat is not done.

Geen probleem, dacht Jimmy. “Als mensen respect hebben voor mij, waarom dan ik niet voor hen?” Maar wanneer Jimmy aan Verhofstadt vroeg om nog eventjes mee te gaan voor een portret, antwoordde Verhofstadt botweg dat het al laat was en dat hij naar huis ging. “En daar sta je dan zonder één deftig beeld”, vertelt Jimmy, “buiten het sigaarbeeld natuurlijk. Het was voor een groot weekendinterview en de enige mogelijkheid was dan: de weerwraak natuurlijk.” Verhofstadt verscheen dat weekend in de krant, aldus Kets, als “Che Guevara met een grote dikke sigaar in zijn mond.”

“Uiteindelijk was het dus Kets-Verhofstadt: 1-1”, zegt de fotograaf. De Morgen kreeg uiteraard mails van de woordvoerder van Verhofstadt die erop stond dat de foto nooit meer gebruikt zou worden. Maar de foto werd echter door een fotoagentschap aan een databank toegevoegd en verscheen drie maanden later op de cover van de MO*.

Dus dan was het Kets-Verhofstadt: 2-1.

Zweedse lamp

Het voorval met Verhofstadt bleef Kets achtervolgen. Een paar jaar geleden moest hij hem nog eens fotograferen. In eerste instantie maakte hij foto’s tijdens het interview omdat hij wist hoe moeilijk Verhofstadt kon doen als het over foto’s nadien ging.

“Ik heb hem uiteindelijk toch twee seconden stilgekregen terwijl hij heel sereen naast een mooie lamp zat. Dat leek alsof hij daar een half uur gezeten had maar dat was maar één second en dan begint hij weer rond zichzelf te briesen.” Ook dat beeld is bij een agentschap beland en tot Jimmy’s grote verbazing kocht Verhofstadt het beeld aan voor de campagne van de Europese verkiezingen voor een poster met de titel: “als hij spreekt dan luistert Europa.”

“Hij grappige is: dat beeld is toen geparodieerd”, vertelt hij, “iemand heeft er toen naast gezet: de Verhofstädt-lamp, 6,99 euro.” Hömåns, Di Rupö, Bårt en Beke volgen snel in het rijtje Ikea-pölitici. “Het is toch grappig dat Verhofstadt me op zo’n manier achtervolgt”, besluit Jimmy Kets.