"Journalisten en acteurs zijn soldaten in dezelfde gevechten"

In haar openingsspeech beklemtoont Delvaux dat journalisten en acteurs, auteurs en regisseurs identiek zijn. “Ze zijn onvermoeibaar begaan met het begrijpen van de realiteit van de dingen, de intimiteit van de mensen.” Als Béatrice Delvaux een theater binnenkomt dan heeft ze een gevoel van thuiskomen. Ze voelt zich in een soort "andere" newsroom. Ook het theater is volgens haar een plek om de kijker en de lezer te verrassen: een plek om hem te laten ontdekken wat hij niet weet of wat hij niet wil weten. Daarom gelooft Delvaux heel sterk in de nieuwe theatermissie die artistiek directeur van NTGent Milo Rau voorschrijft: vermengen van talen en mensen en het brengen van verhalen die gebaseerd zijn op de realiteit. Net zoals Milo Rau op de scène wil Delvaux dat de journalist ons in contact brengt met wie we niet kennen of niet willen zien: Vlaams, Franstalig, zwart, Arabisch, jihadistisch, moeder van jihadisten, homoseksueel, transgender, arm, bankier. “De journalist geeft ons een glimp van de werkelijkheid. Het theater geeft ons een andere toegang tot de actualiteit: beter, intiemer, grensoverschrijdend, ontroerend en confronterend.”