De Franse pers wist maar al te goed dat DSK scheve schaatsen reed. Maar geen Franse journalist die daar over schreef. In de meeste landen zou de helft van de verhalen die over Strauss-Kahn in journalistiek cenakels en wandelgangen gekend zijn ruim volstaan om een carrière definitief te fnuiken.
En als de buitenlandse pers dan iets naar buiten brengt, denkt de gemiddelde Fransman dat het om een complot gaat. Wellicht beraamd vanuit het perfide Albion. De hedendaagse Franse beroepsfilosoof schrijft niet "j' accuse!" maar heeft het over "gross acts of injustice". Ten faveure van DSK, uiteraard.
U begrijpt de gretigheid van vooral de angelsaksische pers in deze. Doordrongen als ze zijn daar zijn van de eeuwenoude gedachte dat 'vunzigheid' en 'frans' min of meer synoniemen zijn. Zie bijvoorbeeld The 'Seduction' Myth: What the French Still Don't Get About Sex in Time.'
Volgens The Daily Mail had een Britse DSK nooit zo'n carrière kunnen maken. 'Er was een New Yorks kamermeisje nodig om de Fransen de ogen te openen'. De doorgaans genuanceerdere The Guardian: 'In a country where the leader's sexual habits are officially ignored, allegations of attempted rape have been a severe shock.'
Samengevat: 'only in France'.
Zou het? Wij menen te mogen stellen dat onze vaderlandse journalisten ook eerder discreet omspringen met wat ze weten over het privéleven van politici en andere maatschappelijke toplui. Waar eindigt discretie en begint de volksverlakkerij? En vooruit, wat weten wij niet dat mogelijk toch maatschappelijk relevant is?
