Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

ontbreekwoordenboek

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

Touché

“Kies voor jezelf. Je moet je niet schuldig voelen, want het is jouw recht om voor jezelf te kiezen”

zo 6 jun. - 1:30

Begin dit jaar publiceerde de Nederlandse schrijfster Lale Gül haar autobiografische debuutroman ‘Ik ga leven’. Daarin rekent ze genadeloos af met haar strenge islamitische opvoeding. Tot haar zeventiende ging ze naar de Koranschool. Daar leerde ze hoe ze zich als vrouw in de maatschappij hoort te gedragen: in dienst van de man, mét hoofddoek en zonder mening. Dus begon ze aan een dubbelleven waarin ze alles uitprobeerde wat verboden is. Tot grote onvrede van haar ouders.
Lale Gül

‘Ik ga leven’

Lale Gül is een zelfbewuste, nieuwsgierige en kritische jonge vrouw én de auteur van het spraakmakend boek ‘Ik ga leven’, een autobiografie over haar leven als jonge soennitische moslima en hoe ze besloot haar godsdienst achter zich te laten. “Na de publicatie van mijn boek kreeg ik erg veel doodsbedreigingen en haatmail van mensen die vonden dat ik mij volledig tegen de moslimgemeenschap keerde. Maar het heeft me wel tot de persoon en auteur gemaakt die ik vandaag ben”, vertelt Gül.

“Mijn boek is desastreus geweest voor de relatie met mijn familie. Ik heb geen contact meer met mijn ouders. Ze kunnen het me niet meer vergeven. Ik heb zonder het te vragen heel ons leven voor heel de wereld op tafel gelegd. Dat is de opoffering van mijn boek geweest”, vertelt Gül.

Jeugd

“Ik ben opgegroeid in een conservatief Turks gezin in Nederland. De cultuur van mijn ouders verschilt erg met de Nederlandse cultuur die rondom ons aanwezig is. Ik stond zelf tussen deze twee werelden en leidde een dubbelleven waarbij ik me telkens aanpaste aan mijn omgeving. Ik heb me lange tijd alleen gevoeld en worstelde nadien ook met enkele vraagstukken over mijn godsdienst en de regels die ik moest volgen. Ik hoop dat de mensen die mijn boek lezen en zich in mijn situatie herkennen, inspiratie uit mijn verhaal kunnen halen en zelf hun eigen weg kunnen gaan”, aldus Gül.

Je kan op die manier niet onbevangen en onbekommerd je jeugd beleven

“Mijn ouders zijn conservatieve soennitische moslims en ik ben in dat wereldbeeld opgegroeid. Als vrouw ben je moeder en echtgenoot en speel je vooral een secundaire, faciliterende rol. De man is baas in huis. Er zijn talloze regels waar je je aan moet houden. Zo mag je bijvoorbeeld niet veel feesten, mag je geen buitenechtelijke relatie hebben, moet je je altijd ingetogen kleden, mag je niet samenwonen voor je getrouwd bent, mag je niet naar het strand in bikini, enzovoort. Toen ik 21 jaar was, keek ik in de spiegel en zag ik een vrouw van 35, alsof ik al 3 kinderen had. Je kan op die manier niet onbevangen en onbekommerd je jeugd beleven.”

Een meisje moet haar maagdelijkheid behouden tot ze een ring heeft

“In de islam moet je als vrouw maagd blijven tot aan je huwelijk. Als tiener las ik talloze romans waarin de personages ook de liefde bedreven. Ik zag mezelf nooit een relatie hebben zonder het seksuele gedeelte. Op mijn 18de was ik smoorverliefd en had ik het erg moeilijk met het idee dat ik niets mocht doen tot het huwelijk. De eerste maanden hield ik het nog vol, maar nadien begon ik ook steeds meer vragen te stellen. Waarom maakt het uit? Waarom moet een vrouw zuiver en kuis blijven van God? Ik heb daar enorm veel slapeloze nachten over gehad, wat ik heel zielig vind als ik nu daaraan terugdenk”, aldus Gül.

Koranschool

Van haar 6de tot haar 17de ging Gül wekelijks naar de Koranschool van de Stichting Milli Görüs. Daar leerde ze hoe ze zich als vrouw in de maatschappij hoort te gedragen: in dienst van de man, mét hoofddoek en zonder mening. “De Stichting Milli Görüs wordt door de meeste Turkse moslims als heel streng ervaren. We leerden er over de profeet, memoriseerden Koranteksten en leerden de regels van de religie: hoe je moet leven en wat zondigen is. Als vrouw werd er verwacht dat je huisvrouw werd, of dat je slechts parttime werkte. Je moet steeds gehoorzaam zijn aan God, je ouders en je man”, aldus Gül.

Zo begon ik te twijfelen of de Koran wel de ultieme waarheid vertelde

“De Koranschool keerde zich eveneens erg tegen homoseksuelen. Volgens hen was homo zijn een keuze en niet iets dat aangeboren is. Het is een ziekte, een product van een verziekte maatschappij. Hun houding tegenover homoseksuelen was een van de vraagstukken waar ik het meest mee zat. Een van mijn klasgenoten was homoseksueel en werd dagelijks belaagd, gepest en uitgescholden. Maar hij was wel mijn vriend en ik kon maar niet vatten dat hij daardoor naar de hel zou gaan. Zo begon ik te twijfelen of de Koran wel de ultieme waarheid vertelde.” 

“Momenteel zie ik mezelf als een atheïst. Ik ben best bereid om ergens in te geloven, maar ik ben een academicus. Ik benader alles wetenschappelijk. Als er iets tegenstrijdig is, dan houdt het al snel op voor mij”, aldus Gül.

"Het leven is niet eerlijk voor vrouwen als ik"

Gül heeft vaak gedacht dat haar leven gemakkelijker geweest zou zijn als ze een man was. Haar broer werd namelijk op handen gedragen. “Er is een duidelijk verschil tussen wat er van een man en een vrouw verwacht wordt in de islam. Mijn broer moest nooit iets in het huishouden doen, mocht op reis, mocht uitstapjes doen en mocht dragen wat hij wou, terwijl ik crepeerde in de hitte door mijn hoofddoek", vertelt Gül. “Het leven is niet eerlijk voor vrouwen als ik.”

“Ik heb met mijn broer gepraat over deze verschillen. Hij begreep mij wel, maar deed er verder ook niets mee. Hij zei altijd maar: ‘Laat het maar rusten. Ik snap jouw invalshoek, maar wij zijn conservatief islamitisch en Turks, wij zijn niets westers. Het zal toch niet veranderen’ en zo stopte de discussie.”

“Mijn broer heeft het ook erg moeilijk dat ik zo open ben geweest in mijn boek. Hij vond niet dat dat openbaar gemaakt moest worden. Dat we het onderling hadden kunnen uitpraten. Ik heb het gevoel dat ik jarenlang geprobeerd heb om dat te bespreken met mijn familie, maar dat was een onbegonnen strijd. Uiteindelijk moest ik de keuze maken: of ik ga me aanpassen of we gaan uit elkaar. En waarom dan niet met een boek?”, vertelt Gül.

Ik heb alles permanent veranderd

“Als ik iets zou kunnen zeggen tegen mijn familie, dan zou het toch sorry zijn, omdat ik me schuldig voel. Ik heb niets verkeerd gedaan met mijn boek, want het is mijn recht om mijn verhaal te delen. Maar ik kan niet ontkennen dat het super ontwrichtend was voor hen. Ze worden keer op keer erover aangesproken of ermee geconfronteerd. Ook voor mijn zusje, die nog maar 10 jaar is en nog naar de Koranschool gaat, is het niet gemakkelijk. Daar zit ik wel nog mee, dat ik dat veroorzaakt heb. Ik heb alles permanent veranderd”, aldus Gül.

Toekomst

In november wordt Gül 24 en ze hoopt nog veel te kunnen doen in haar leven. “Ik hoop dat ik nog hele mooie boeken mag schrijven en ik ook steeds beter word. Ik hoop daarnaast dat ik gelukkig kan blijven met mijn vriend. Ooit wil ik wel kinderen, maar nu denk ik daar nog niet aan. Als je eenmaal een kind hebt, houdt het schrijven op en die opoffering is momenteel te groot”, vertelt Gül.

“Ik zit niet te wachten op een verzoening met mijn familie, al zou ik natuurlijk niets liever willen dan dat ze me aanvaarden zoals ik nu ben en nu in het leven sta. Wie wil zoiets niet”, aldus Gül. "Toch wil ik volgende boodschap meegeven: Kies voor jezelf. Als je altijd maar andermans belang in je hoofd houdt, dan is het heel moeilijk om voor jezelf te kiezen. Je moet je niet schuldig voelen, want het is jouw recht om voor jezelf te kiezen", besluit Gül.

Touché gemist? Abonneer je hier op de podcast.

Meer Touché:

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet