Interne Keuken
Kind van extreemrechts
vr 5 nov. - 11:00
Zo heet het boek van Tanné Bogaerts over haar jeugd in een warm Vlaams Blok-nest. De laatste bladzijde is de strafste. Die heeft ze niet zelf geschreven. Dat is een brief van haar moeder die reageert op wat haar dochter over haar schrijft. Dat is niet min.
Haar moeder zetelde voor het Vlaams Belang in de Antwerpse gemeenteraad, was jarenlang de naaste medewerker van Filip De Winter. Zij was het die ooit allochtone jongeren vergeleek met ratten die uit de riool komen gekropen. Tanné was tot voor kort campagnemedewerker voor Groen in Mechelen. Moeder en dochter, water en vuur, zou je denken. En toch.
In het boek beschrijft Tanné hoe het was om als kind op te groeien in extreemrechts gezin. (Leuk!) tot de dag dat je beseft dat andere mensen in je omgeving het daar heel moeilijk mee hebben en tot je beseft dat je het er zelf ook helemaal niet mee eens bent. Wat doe je dan?
Durf je daar iets van te zeggen? Wanneer dan? En tegen wie? En wat hoop je daarmee te bereiken? Moet je breken met je verleden? Of is dat juist een gemakkelijkheidsoplossing? Zijn er andere opties?
‘Kind van extreemrechts’ is een moedig boek. De dochter zit zaterdag aan onze keukentafel. Dju, nu je het zegt. We hadden haar moeder ook moeten uitnodigen. Tanné, als je dit leest: vraag je of ze zin heeft om mee te komen? Soep genoeg.
