Kippen kunnen 'legbatterijen' voor geneesmiddelen worden

Het idee om kippeneieren te gebruiken om welbepaalde eiwitten te produceren, is iets dat al meer dan tien jaar leeft. Een kippenei is nu eenmaal een soort van container die van nature hoge concentraties eiwitten bevat, zo'n 3,5 gram per ei, zei professor biochemie en biotechnologie Nico Callewaert van VIB-UGent in 'Nieuwe Feiten'.

Veel medicijnen bestaan uit eiwitten, vooral de meer recente voor heel ernstige aandoeningen, zoals tumoren en auto-immuunziekten, en de snelst groeiende sector in de farma-industrie zijn de zogenoemde biofarmaceutica, zo zei Callewaert. Biofarmaceutica zijn eiwitten, vaak eiwitten uit ons eigen lichaam, die ofwel te weinig aanwezig zijn, of waar zo aan "geknutseld" is dat ze nuttig worden om bepaalde ziekten te behandelen.

Sinds een jaar of dertig worden dergelijke eiwitten geproduceerd door micro-organismen of zoogdiercellen te kweken in grote vaten, fermentoren, en die cellen produceren dan, als we de informatie voor die therapeutische eiwitten correct inbrengen in de cellen of organismen, het gezochte eiwit. Volgens Callewaert is dat wel omslachtig, maar het biedt ook voordelen, namelijk dat je de eiwitten op een zeer gecontroleerde manier kan produceren, wat geen overbodige luxe is voor therapeutische eiwitten.

Als je de de eiwitten in een kippenei kunt produceren, zal het productieproces wellicht een stuk goedkoper zijn, zo zei Callewaert. Via de zogenoemde transgenese brengt men het genetisch materiaal dat codeert voor het therapeutische eiwit, in in het genetisch materiaal van de kip, en die wordt dan een "legbatterij" voor geneesmiddelen, of toch al minstens voor eiwitten. Elk ei dat de kip legt nadat het genetisch materiaal is ingebracht, is immers een container waar het therapeutische eiwit zich in bevindt.

Wel zal een geneesmiddel op basis van op die manier geproduceerde eiwitten, nog niet zo direct in de apotheek liggen volgens Callewaert. Het eiwit dat niet therapeutisch is, het kip-eigen eiwit, dat wil je namelijk niet ingespoten krijgen, zo zei hij, en dat moet er dus uitgezuiverd worden. En dat is dan weer een zeer dure zaak. Daarom lijkt deze techniek Callewaert meer voor de hand liggend voor toepassingen "waar je nu al kippeneiwit voor opeet", aandoeningen van het darmstelsel dus, waarvoor het kippeneiwit niet weggezuiverd moet worden.

Maar het is zeker niet uitgesloten dat de techniek op termijn ook wel ruimere toepassingen zal kennen.

Beluister het interview met Nico Callewaert:

Meer weten over het onderzoek? Surf naar vrtnws.be