Knibbel knabbel knuisje, wie knabbelt er aan mijn... takje?

Jonge boompjes van ongeveer een jaar oud weten wanneer een ree een takje afknabbelt of wanneer het er door de wind wordt afgewaaid. Volgens Koen Es van de plantentuin in Meise hebben de boompjes een soort smaakzin. Ze gaan dan ook anders reageren wanneer een dier hun jonge takjes aftrekt.

Door het speeksel dat de ree achterlaat, krijgt de boom het signaal om salicylzuur en looizuur aan te maken. Door die zuren gaan de bomen bitter smaken, waardoor de reeën snel zullen overgaan naar een ander exemplaar.

Acacia's in de savanne doen het zelfs nog beter! Als daar een hongere giraf van de bomen eet, sturen ze met de wind een signaal uit naar andere bomen om hen te waarschuwen. 

De bomen in het bos zijn als neuronen die met elkaar een netwerk vormen.

Er wordt ook via de wortels gecommuniceerd met elkaar. De wortels van beuken raken elkaar aan en als ze te ver uit elkaar staan, communiceren ze via tussenzwammen, die het netwerk van wortels verbinden. Ook wanneer er pakweg een rupsenplaag is, vertellen de bomen dat naar elkaar door.

Het eigenaardige is dat die hele communicatie niet via een centraal zenuwstelsel gaat, zoals bij de mens. Dat gaat echter wel vrij traag, zo'n paar centimeter per minuut. Voor een boom is dat wel snel genoeg om een plaag tegen te gaan. Het onderzoek naar communicatie tussen bomen staat echter nog in zijn kinderschoenen, maar dit onderzoek van de universiteit van Leipzig is een nieuwe, grote stap.