"Koester ze, onze leerkrachten. Het zijn ook maar mensen"

Binnenkort is het weer zo ver: 30 juni. De diploma's zijn uitgereikt en alle leerlingen en leerkrachten beginnen aan twee maanden vakantie. Althans volgens vele media.

Waar we niets over horen: leerkrachten die in hun vakantie lokalen gaan schilderen, die de syllabi en cursussen maken van volgend schooljaar, jaarplannen maken. Voor een groot aantal, niet-vastbenoemde collega's begint een periode van onzekerheid: heb ik nog werk in
september? Wat ga ik geven en aan wie  en waar? En als je dan eind augustus pas iets hoort, heb je nog enkele dagen om een volledig schooljaar voor te bereiden.

Geen spoor van dit alles in de media. Drie tips voor een positief alternatief:
1) Laat ons voortaan in de media praten over het aantal lestijden dat een
leerkracht nog moet geven en niet over “het aantal uren dat een  leerkracht moet werken”.
2) Aan mijn vele collega’s: het kan u een hoop frustratie en vooroordelen besparen moest u op 1 juli niet in koeien van letters “yes, twee maand vakantie” op sociale media gaan plaatsen. U weet zelf dat dat niet waar is en u bespaart daarmee een hoop jaloerse blikken en opmerkingen.
3) Aan de vele ouders die zoon- of dochterlief naar de universiteit zien trekken en hen moed inspreken met de woorden: “als het niet lukt, kan je nog altijd leraar worden”.

Bedenk even dat diezelfde leerkrachten er mee voor gezorgd hebben dat uw zoon of dochter de competenties hebben meegekregen om met realistische slaagkansen die stap naar de universiteit te zetten. Lieve mensen, koester ze, onze leerkrachten, het zijn ook maar mensen die werken met en voor jonge mensen.