Kun je jezelf afleiden van pijn?
vr 11 dec. - 11:25
“Het is pas wanneer je dat wondje ziet dat je de pijn voelt, terwijl dat wondje er mogelijk al enkele uren was. Hoe komt het dat je pas dan die pijn voelt? Wij denken namelijk dat schade en pijn synoniemen zijn. Dat we, als er schade is in ons lichaam, automatisch ook pijn hebben en omgekeerd. We zien pijn als een alarmsignaal, als een teken dat er iets misgaat.”
Zenuwstelsel
“Blijkbaar is dat niet altijd het geval, dat pijn en schade synoniemen zijn. En om dat duidelijk te maken, moeten we het hebben over het zenuwstelsel”, zegt Prof. Malfliet. “Het zenuwstelsel kan je vergelijken met elektriciteitskabels die overal in ons lichaam lopen. Dat kan gaan van heel kleine elektriciteitskabels, die we bijvoorbeeld vinden in onze vinger, tot echt heel dikke elektriciteitskabels, bijvoorbeeld een duim dik in ons bovenbeen. Als we bij die elektriciteitskabels naar het kleinste deeltje gaan kijken, dan zien we de zenuwuiteinden. Die zenuwuiteinden bevinden zich overal in ons lichaam en die stellen ons in staat om zaken te voelen en prikkels op te vangen.”
Drie sensoren
We hebben daarvoor drie sensoren op die zenuwuiteinden. “Een eerste sensor, of een eerste type sensor, is de chemische sensor en die stelt ons in staat om chemische stofjes op te vangen.”
“Een tweede soort sensor zijn de temperatuursensoren. Die stellen ons in staat om extreme warmte tot extreme koude en alles daartussenin te voelen. Die stellen mij in staat om aan te voelen of het hier warm of koud is.”
“Een laatste soort sensor zijn de mechanische sensoren. Die stellen ons in staat om druk en beweging te voelen. Ik hoef niet te kijken naar mijn arm om te weten of ik die aan het plooien of aan het strekken ben. Of als ik met mijn knie tegen een tafel stoot, dan zijn het ook mijn mechanische sensoren die mij dat vertellen.”
Gevaarboodschap
Als er voldoende prikkels op die sensoren komen, en die een bepaalde drempel overschrijden, dan wordt er een gevaarboodschap gevormd. Die gevaarboodschap wordt via die elektriciteitskabels naar het ruggenmerg en zo naar de hersenen gestuurd.
“Dat ruggenmerg zorgt voor de verbinding tussen ons lichaam en de hersenen, maar daar gebeurt ook iets speciaals. Het ruggenmerg werkt als een soort van volumeknop en die kan de gevaarboodschap versterkt of verzwakt doorsturen naar het brein. Dan komt die gevaarboodschap aan in ons brein en daar is het niet één centrum dat die gevaarboodschap bekijkt, nee, die boodschap wordt doorgestuurd naar verschillende centra. Die centra gaan samen die boodschap evalueren en gaan beslissen of er pijn is of niet.”
Je leest het goed, het is ons brein dat beslist of er pijn is. Als je een wondje hebt aan je vinger, dan komt die gevaarboodschap continu aan, ook in je brein, maar dan kan mijn brein beslissen dat het niet belangrijk is om dat dan te voelen.
