"Kunst zou even vanzelfsprekend moeten zijn als een fiets"

"We gingen op jaarlijkse uitstap naar de Zoo in Antwerpen, maar de dierentuin was dicht omwille van een staking. Daarom gingen we - haast toevallig - naar het Museum voor Schone Kunsten." Philippe was toen acht jaar. Hij zag er werken van Rubens, van Jan Van Eyck, van Ensor, ... "Toen ik het museum verliet, wist ik wat ik wou doen met mijn leven." Toch wist hij niet meteen wat dat dan inhield, of wat een museumdirecteur of een kunstenaar precies was.

"Die ervaring die ik gehad heb als achtjarige, is het kiezeltje dat in mijn schoen zit en dat ervoor zorgt dat ik ook een gelijkaardige ervaring wil creëren voor de bezoeker van het S.M.A.K." Net daarom probeert het museum ook jongeren te betrekken die anders misschien niet zo gauw een museum zullen binnenstappen. 

Zelf is Philippe na die ervaring 'zeer enthousiast' beginnen schilderen. "Tot ongenoegen van mijn ouders. Zij zagen hun zoon niet graag kunstenaar worden." Daarom heeft hij het ook niet verdergezet, en daar is hij niet rouwig om. "Ik kan beter andere kunstenaars helpen, dan dat ik zelf kunstenaar zou zijn."