"Laat iedereen stemmen voor zijn favoriete partij én voor zijn favoriete coalitie"

Geef iedereen anderhalve stem, zo luidt het voorstel van de Groep van Tien. De eerste stem gaat zoals vroeger naar de partij van je voorkeur. In de tweede halve stem spreek je je uit over de coalitiepartner. (Dat laatste kan bijvoorbeeld ook in de vorm van een rangschikking). Op die manier vermijd je dat jouw partij in een regering stapt, die vervolgens een ander beleid voert dan wat jij in gedachten had.

Too good to be true

In principe een goed idee, vindt Kristof Jacobs, Vlaams politicoloog aan de Universiteit van Nijmegen. Maar in de praktijk niet echt haalbaar. Als je twee verschillende kiesstelsels, het onze en het Britse, door elkaar gebruikt, wordt de regeringsvorming wel erg moeilijk. Stel bijvoorbeeld dat je de N-VA je voorkeur geniet, maar dat je ook wel sympathie hebt voor een aantal Groene standpunten. Als een coalitie tussen die twee al zou lukken, dan mag je ervan uitgaan dat die geen lang leven beschoren is.

Matig enthousiasme bij jongerenvoorzitters

Wim Sooms (CD&V) ziet er wel de voordelen van. Als centrumpartij is het altijd moeilijk om in te schatten wat de ideale coalitie is. En als je door de kiezer verplicht wordt om naar elkaars standpunten te luisteren, heeft dit wellicht ook een verzachtend effect op de politieke debatten. Maurits Vande Reyde (OpenVLD) vindt dat je vernieuwende ideeën sowieso in overweging moet nemen. Ook Aaron Ooms (Sp.a) is dit een mogelijke creatieve oplossing, al wordt de coalitievorming zo wel moeilijker.

Thomas Roggeman (N-VA) is tegen. Hij vindt dat coalities best op basis van gelijkenissen worden gevormd. Een mogelijke oplossing is een tweepartijensysteem zoals in de UK. Maar veel zou ook al opgelost worden door een verdere regionalisering. Dan is alvast de moeilijke federale coalitievorming van de baan. Ook Bart Claes (Vlaams Belang) is geen voorstander. Het is zo al complex genoeg, zegt hij. Het Vlaams Belang is voorstander van meer directe democratie. Dat kan in de vorm van referenda of door een rechtstreekse verkiezing van burgemeesters en de minister-president.