Lang leve de elektroshock

Je vergeet de startkabels. Je gaat naar de kust, zoekt een sidderrog en gaat er op staan. Als je dat maar lang genoeg volhoudt, zouden de klachten vanzelf moeten verdwijnen. Let op, het moet wel een levende sidderrog zijn. Anders kan hij geen elektrische schokken meer geven en dat is nu net de bedoeling. Daar zou je van genezen.

We hebben het ook maar van horen zeggen van Bart Lutters en die heeft het van Scribonius Largus, een Romeinse arts. Die beweerde dat sidderroggen ook goed waren tegen jicht en aambeien. Wij gokken op uitwendig gebruik. En dan nog lijkt het ons behoorlijk onaangenaam. Vooral voor de rog.

Maar ook met sidderalen kan je wonderlijke experimenten doen, weten we dankzij ‘Vonken in de meterskast’, een uiterst leerzaam boek van Bart Lutters - dokter Bart Lutters - over wat ons lichaam met elektriciteit doet en elektriciteit met ons lichaam. Over zenuwcellen en elektroshocks en zo. En siddervissen. Bij momenten schokkende lectuur. Hahaha. Heb je ‘em?

Sorry.