Assita Kanko: "Ik herinner me de pijn, de geur, het zweet"

Elke minuut worden er nog zeven meisjes genitaal verminkt en dat kan Assita niet verdragen: "Ik heb last van het feit dat ik mij niet machtig genoeg voel om dat stop te zetten."

Op 5-jarige leeftijd werd Assita in de val gelokt. Ze kreeg te horen dat ze bij één van haar beste vriendinnen mocht gaan spelen, maar de realiteit was anders. Ze werd die dag naar een plek gebracht die haar leven zou veranderen, en herinnert zich het moment van de besnijdenis nog goed:

Ik herinner me de pijn, de geur, het zweet, de andere meisjes die ook brulden, die om hulp riepen net als ik.

De redenen die gegeven worden voor een besnijdenis kan ze niet begrijpen of aanvaarden. "Wat er gebeurd is, is gewoon om vrouwen te temmen, gehoorzaam te maken."

Het is iets dat een mens blijft achtervolgen: "Nadien geneest de wonde en word je groot. En wanneer je groot bent en je eigen keuzes gaat maken over je liefdesleven wordt de pijn weer wakker. En dan word je weer het bange meisje van toen".

Ondertusssen schreef Kanko een boek over de feiten: "Omdat je een meisje bent".  Een boek dat haar moeder eerst woedend en verdrietig maakte.  Pas twee jaar geleden spraken ze er voor het eerst over:

Ik heb mijn moeder uitgelegd dat mijn boek niet TEGEN haar was, maar VOOR de miljoenen vrouwen wereldwijd.

Het gesprek was ook een 'omgekeerde situtatie'. Kanko kon het niet verdragen om de tranen van haar moeder te zien, en moest haar troosten. "Ik was ook trots op mijn moeder, omdat ze inziet dat het een probleem is. En omdat ze boos was op de vrouw die me zoveel jaar geleden naar de besnijder bracht"

Vandaag gaat het goed met Kanko. Ze heeft de keuze gemaakt om te begrijpen wat er gebeurd is en voelt voelt zich een volwaardige vrouw.

Op 6 februari is er de internationale dag tegen vrouwelijke genitale verminking.

Beluister hieronder het volledige gesprek.