Hautekiet
"Ben ik nu lesbisch geworden? Nee, natuurlijk niet!"
do 25 jan. - 0:01
Woensdagavond kon je op één kijken naar de eerste aflevering van M/V/X. De documentairereeks volgt het leven van vijf Vlaamse transgenders tijdens hun zoektocht naar een leven dat beter past en minder wringt.
Ook voor de naaste familieleden is zo’n transitieproces ingrijpend. Vraag maar aan Liesbeth Verhaert. 25 jaar geleden trouwde ze met een man, die zich toen al af en toe als een vrouw kleedde. Hij verklaarde het als een uitlaatklep, om met de stress van zijn werk om te gaan. 10 jaar later voelde Liesbeth dat er toch meer aan de hand was. “We waren uit geweest, en hij had nogal veel gedronken. Toen heeft hij heel de tijd gezegd dat hij zelfmoord wou plegen, omdat hij niet als man door het leven wou.”
Uiteindelijk beslisten ze samen om te wachten totdat hun kinderen bijna allemaal 18 waren. Ze wilden niet dat hun kinderen gepest werden op school.
Terug een puber in huis
Op 22 maart 2016, de dag van de aanslagen in Brussel en Zaventem, kwam haar man voor het eerst als vrouw naar buiten. Dat was toevallig, maar omdat hij, of beter zij, werkte als rampencoördinator bij de FOD Volksgezondheid, zagen veel meer mensen dan verwacht haar meteen als vrouw.
“Eerst dacht ik dat er niet veel zou veranderen. Want het is toch alleen het uiterlijk dat verandert?” zegt Liesbeth “Maar dat was een grote misvatting. Je krijgt terug een puber in huis, die zich opzichtig kleedt, ook al proberen ze van niet. En ze veranderen toch ook wel wat van karakter.”
Niet lesbisch
Liesbeth praat er nu rustig en nuchter over, maar ze geeft toe dat ze door een diep dal is gegaan. “Ik heb een paar keer op het punt gestaan om weg te gaan, omdat ik dacht dat ik het niet aan zou kunnen.”
“Mensen vragen mij ook of ik nu lesbisch geworden ben” zegt Liesbeth. Maar dat is zeker niet het geval. “Nee, natuurlijk niet” zegt ze zelfs stellig. Haar seksleven is nu ook “nihil”: er wordt wel geknuffeld, en ze komen heel goed overeen, maar er is geen intiem lichamelijk contact.
En wat als ze dat toch begint te missen? “Ik heb wel heel duidelijk gezegd dat ik misschien bij haar wegga, als ik iemand anders zou tegenkomen met wie het klikt. Maar dat heb je in een gewoon huwelijk ook.”
"Het is een goei, zunne"
Hun relatie draait trouwens niet alleen rond het transgender zijn van haar partner. “Zij helpt mij óók. Ik heb een auto-immuunziekte. Zij helpt mij daar heel hard mee. Het is een goei, zunne.”
We doen dezelfde dingen graag. We blijven samen omdat we zo goed overeenkomen.
En of ze nu gelukkig is? “Ik kan niet zeggen dat ik gelukkig ben” besluit Liesbeth. “Maar ik ben ook niet ongelukkig” voegt ze snel toe.
Liesbeth werkt als vrijwilliger voor TIP in Gent: het “Transgender InfoPunt”, een zelfhulpgroep voor transgenders én partners van transgenders. Ze deelt haar expertise met mensen die om hulp vragen.
