"Bij het zien van een tatoeage denk ik altijd: wat jammer..."

Zeg 'ns eerlijk, hebt u ook een blinde vlek voor sommige dingen? Dat u geen begrip kunt opbrengen voor iets wat u eigenlijk prima zou moeten vinden? Ik heb verschillende blinde vlekken, vrees ik, en een ervan is - ik ben er niet trots op - de getatoeëerde medemens.

Hoe komt het toch dat ik bij het zien van een tatoeage nooit eens wow! denk, maar altijd wat jammer...? Waarom blijf ik het gevoel hebben dat zo'n grafisch werkstuk de huid niet verfraait maar beschadigt? En ik heb het dan niet over een klein klavertjevier, ingeprikt op een discrete plek, vind ik best aardig. Nee, ik bedoel die opzichtige ornamenten die me doen denken aan te druk behangselpapier. Ze zijn voor mij de visuele tegenhanger van hels lawaai.

Vroeger was het leven simpel. Sprak de grijsaard. Zag je een man met tatoeages, dan was het een matroos; zag je een vrouw, dan was ze aan lagerwal. Maar vandaag de dag lijkt een tattoo bijna even ingeburgerd als een bril. Let op m'n woorden: als koning Filip dit voorjaar zijn mouwen opstroopt om plechtig een boompje te planten, zul je een Belgisch wapenschild getatoeëerd zien staan op zijn ene arm, en op zijn andere: van die golvende linten met daarop in drie talen Eendracht maakt macht!

Soms baal ik van mijn eigen onbegrip en dan ga ik mezelf zitten overtuigen. Je vindt zelfbeschikking het hoogste goed? Legalisering van euthanasie een toonbeeld van beschaving? Wel, als mensen het recht hebben hun lijf voorgoed op te geven, dan hebben ze des te meer het recht dat lijf 'n beetje te pimpen.

Maar mijn vooroordeel is taai. Misschien heeft het te maken met (ik zeg het voorzichtig) het aanvechtbare artistieke gehalte van de doorsneetatoeage. Hoewel... Zou ik tattoos ineens fantastisch vinden, als ze eigenhandig waren ingegraveerd door een Tuymans, Dillemans, Borremans? Of door Delvoye, die al op varkens geoefend heeft? Ik betwijfel het. Zou het kunnen dat ik de gaafheid van die tere huid van ons overwaardeer, in het besef dat ze verdomd kort duurt? Even niet opgelet, en de ouderdomsvlekken poppen op, en het grote rimpelen en schrompelen begint...

Enfin, het blijft een blinde vlek. Wat zegt u? U hebt geen enkele blinde vlek? Ik onderschat u niet, maar de overtuiging dat u er geen hebt, zou weleens de ultieme blinde vlek kunnen zijn.