'Close' van Lukas Dhont is tactiel, intiem en breekbaar, Belgische cinema op zijn best

Vier jaar geleden schiet de carrière van de jonge Gentse regisseur Lukas Dhont pijlsnel omhoog. Zijn debuutfilm "Girl", over een meisje dat als jongen geboren is en ballerina wil worden, oogst internationaal succes. Maar daarna komt Dhont creatief vast te zitten. Hij krijgt te maken met het fenomeen van de "moeilijke tweede". De druk is te groot, hij wil het te goed doen en de twijfel slaat toe. Het is zijn moeder, die hem op de juiste weg zet. “Maak het jezelf niet te moeilijk. Haal inspiratie uit je eigen leven. Schrijf over wat je zelf hebt beleefd”, raadt ze hem aan. Dhont herpakt zich, en het verhaal van Leo en Remi is geboren.

Leo en Remi zijn allebei 13 jaar oud en vrienden sinds altijd. Ze spelen samen, slapen samen en dromen samen. Het is een onschuldige, tedere en vanzelfsprekende vriendschap. Als ze naar de middelbare school gaan, verandert dat. Ze krijgen vragen of ze een koppel zijn. Leo heeft het daar moeilijk mee en keert zich beetje bij beetje af van Remi. Om aansluiting te vinden bij de stoere jongens gaat hij ijshockey spelen. Er ontstaan spanningen tussen beide vrienden en dan gebeurt er iets onomkeerbaars.

Hoofdrolspeler ontdekt op de trein

Leo en Remi worden op een zeer gevoelige manier vertolkt door nieuwkomers Eden Dambrine en Gustav De Waele. Dambrine (Leo) werd door Lukas Dhont ontdekt op de trein. "Hij vroeg of ik geïnteresseerd was in cinema en niet wou meespelen in zijn nieuwe film. Ik heb dan met mijn mama gebeld en zij is gaan praten met Lukas. Daarna heb ik auditie gedaan." De rest is geschiedenis. Ondertussen stonden de jongens al op verschillende filmfestivals en misschien lonken straks wel de Oscars. 

Beide acteurs kunnen zich zeker herkennen in de film. Groepsdruk, pestgedrag, het zijn dingen waarmee elke tiener geconfronteerd wordt, van ver of dichtbij. Lukas Dhont droeg de film op aan de vrienden die hij onderweg is kwijtgeraakt. Hij heeft er spijt van dat hij bepaalde vrienden heeft weggeduwd, omdat hij moeite had met intimiteit.

Geen helden

Toch zou hij de film niet autobiografisch noemen. "We hebben geprobeerd het persoonlijke universeel te maken. Vriendschap is een centraal thema in al onze levens. Soms veranderen we van koers en ontstaan er kleine breukjes. Daarover wilden we een film maken", zegt hij.

"Close" gaat niet alleen over een hechte vriendschap, maar zit ook letterlijk de personages dicht op de huid. De film is heel tactiel, intiem en breekbaar. Hij gaat niet over helden, maar over mensen met gebreken die voor iedereen herkenbaar zijn. Dhont vindt dat heel belangrijk. Hij ziet cinema als een plek waar we onszelf kunnen vinden en anders buitenkomen dan we binnengegaan zijn.

De Oscardroom

Net als zijn debuutfilm "Girl" gooit ook "Close" internationaal hoge ogen. Eerst de Grand Prix in Cannes en straks een Oscar? De film is de Belgische inzending voor de belangrijkste Amerikaanse filmprijzen. 

Of hij effectief genomineerd wordt in de categorie beste buitenlandse film, is nog afwachten, maar de kans zit er dik in. "Close" wordt nu al vaak getipt door kenners als een van de favorieten.

Dhont zegt dat hij er volop wil voor gaan. Een Oscar winnen blijft een droom. "Ik kan in België de films maken die ik wil maken, dus ik heb Amerika niet nodig, maar ik ben opgegroeid met de Amerikaanse cinema. Dat was ook altijd het decor van mijn kinderdromen en daar horen de Oscars ook bij."

Maar de weg naar de Oscars is nog lang. Laat het zeker daar niet van afhangen om de film te gaan bekijken, want dit is hoe dan ook Belgische cinema op zijn best. 

Bron: vrtnws.be en De ochtend