Touché
"De Belgische steden zijn niet aangepast. Daarom zie je zo weinig rolstoelgebruikers op straat"
di 10 mei - 1:19
In een rolstoel kan je niks meer spontaan doen. Zo vertrok Basteyns vroeger impulsief naar de bioscoop. Nu kan dat niet meer, want niet elke zaal is toegankelijk voor een rolstoel. Voordat ze op restaurant gaat, moet ze ook plannen waar ze naar het toilet kan.
Ook “kinderkopkes” vindt ze erg vervelend met haar rolstoel. Dan wordt ze namelijk stevig door elkaar geschud, en dat alles is een pijnlijke zaak. Fysiek, maar ook mentaal.
Het is precies alsof je niet meer meetelt.
Zo zijn de Belgische steden niet aangepast. Denk maar aan al die stoepen. En dat is volgens haar de reden waarom je zo weinig rolstoelen in het straatbeeld ziet. “Het gaat gewoon niet”.
"Hier kunnen geen gehandicapten binnen, zulle!"
Eerder deze week was Basteyns een dagje in Oostende, en ook dat verliep niet van een leien dakje. “Ik vind het heel bizar dat er aan de Belgische kust bijna niks is aangepast, zeker omdat er veel bejaarden wonen.” Zelfs een openbaar toilet gebruiken, nochtans een basisbehoefte, is daar niet evident. Daar zegt men je: “hier kunnen geen gehandicapten binnen, zulle”.
Het contrast met andere landen is bijzonder groot. In New York beweegt men bijvoorbeeld hemel en aarde om je ergens binnen te krijgen. Ook in Spanje is alles bijna aangepast. Zelfs de metro nemen, lukt daar goed.
Gelukkig heeft Basteyns ondertussen leren wachten. Op de taxi, op iemand die haar uit bed tilt, op de verpleegster. Het heeft haar rustiger gemaakt:
Vroeger noemde iedereen mij Speedy Gonzalez. Tegenwoordig ben ik rustiger geworden. Ik kan niet meer stressen, het heeft gewoon geen zin.
