Nieuwe Feiten
"De discussie over een extra kwispelend monster, zet de relaties in ons gezin op scherp"
ma 5 okt. - 3:00
Liefste landgenoten,
Elk huisje heeft zijn kruisje. Achter elk deurtje zit een geurtje. In mijn huis ruikt het momenteel naar natte hond. Niet dat we zo’n kwijlende viervoeter hebben, maar de discussie over of er een extra kwispelend monster met haarverlies moet komen, zet de relaties in ons driekoppig gezin op scherp. En ik word daar niet Frolic van.
Zoals in alle dierdiscussies zijn er twee kampen. Aan de ene kant zijn er de mensen met een onstilbare honger naar het importeren van huisgenoten wiens uitwerpselen met een kakzak van de openbare weg verwijderd dienen te worden. Aan de andere kant heb je weldenkende mensen die al weten dat zij degenen gaan zijn die daadwerkelijk de walk of shame met een dampend hoopje treurigheid moeten gaan maken.
Het behoeft geen uitleg dat ik tot die laatste groep behoor. U voelt waarschijnlijk ook aan dat mijn groep de kleinste thuis is. Ik ben op het gebied van faunabeheer zwaar in de minderheid en tot op heden heb ik dat moeten bekopen met twee kippen, twee katten, een 'X' aantal kikkers en twee hamsters. Die laatste ruilden gelukkig vrij snel hun lidmaatschap van de fauna in voor een partijkaart van de flora. Nu zijn ze bloemperk met een stokje. Mijn dochtertje denkt dat er binnenkort een hamsterboom uit groeit. In dat geval hoop ik dat die hetzelfde lot beschoren is als de bramenstruik en de vogels er eerder bij zijn dan wij.
Een buurjongetje kreeg vrijdag een puppy. Het mannetje is door het dolle heen. En mijn vrouwtjes zijn jaloers. Dus moet er nu ook een hond in huize Birker.
Zonder de autoritaire Hollander uit te willen hangen, heb ik het laatste beetje vaderlijk gezag dat ik vond, tussen barbiepoppen en maandverband, bijeengeraapt en de dames van 6 en 44 duidelijk gemaakt dat er geen hond gaat komen. Niet zolang we niet in een vrijstaand huis met een flinke lap grond wonen. Dat kan ik makkelijk zeggen, want er is toch geen bank die een artiest een lening geeft momenteel. Tot die tijd wonen we in een rijhuis vol met trappen en zonder bos in de buurt om in te gaan wandelen. Geen nieuw huis, geen hond.
Soms droom ik ervan dat onze dochter wat minder taalvaardig en vindingrijk zou zijn. Dit weekend was soms. We schrijven zaterdagochtend, half acht, als een zesjarig blond poppetje zich tussen haar ouders in bed zet en met een gladgestreken smoelwerk vraagt:
“Mama, wat wil jij liever? Geen hond, of dat papa ergens anders gaat wonen?”
Lang verhaal kort. Ik ben met spoed op zoek naar woonruimte. En een teckel.