"De Mol werd de Slimste, een Molenbeekse weduwnaar de mooiste"

De Mol werd de Slimste, een Molenbeekse weduwnaar de mooiste. Wat een vreemde tv-avond was het afgelopen donderdag. Hij slingerde me terug naar de rollercoaster van 2016. Een iets te dolle rit waar ik helemaal vooraan zat.

22 maart 7u50. Gilles en Gilles kwamen langs in onze studio. De ene presentator van, de andere saboteur van de Mol. Een kijkcijferhit van de concurrentie die Vlaanderen in zijn greep had. De twee waren bezig aan hun mediatour, de dag na de finale. Eindelijk mochten ze het zeggen, eindelijk waren ze bevrijd. Het was een van de meest opgewekte gesprekken in onze studio in weken. Niets deed vermoeden dat een kwartier later Zaventem en onze veilige comfortzone zouden ontploffen. 

Het nieuws van 8 uur loopt. Ruth en ik krijgen berichten dat er misschien iets in Zaventem aan de hand is, we openen twitter, zien vage beelden van rook, verbrijzeld glas. Alsof toeval niet bestaat is Paul Van Tigchelt, de topman van het OCAD dat de dreiging monitort,  onze gast na acht uur. 8u08 ik verwelkom onze luisteraars en de plaat start. Intussen is het duidelijk: er is iets groot aan de hand op de luchthaven.

De beelden op twitter liegen niet, de inkomhal is een ravage. Mensen tweeten over ontploffingen. De nieuwscollega’s hebben iemand aan de lijn die ter plaatse is. Van Tigchelt zit in onze zendwagen in hartje Brussel. “Heeft U weet van een aanslag op de luchthaven op dit moment”, vraag ik off air. “U bent er mee aan het lachen mag ik hopen” is het antwoord. Ik hoor onrust in de stem, het OCAD zal zich informeren zegt 'ie. We beginnen aan het interview maar na een minuut is het duidelijk: na Parijs brandt Brussel.

Ik bedank Van Tigchelt en langzaam sijpelt de realiteit binnen. We horen mensen ter plaatse, de sirenes, dan komt Maalbeek, pas 3 uur later verlaten Ruth en ik de studio. Non stop radio, voorzichtig met aantallen, voorzichtig met conclusies, proberen rustig te blijven. Verdoofd wandel ik naar buiten en dan besef ik pas wat er gebeurd is.  

Dezelfde adrenaline zal me verdoven wanneer we live in onze studio meemaken dat de Brexit en president Trump een feit zijn. Het onverwachte werd het normale. Pas na de rush van interview naar interview sijpelt de realiteit door. Geeidelijk. Net zoals 2016 alles geleidelijk veranderde.

Net voor dat jaar stopt zie ik op één en dezelfde avond vrolijke slimme Gilles en de warme gekwetste Mohamed. De echtgenoot van Loubna die het leven liet op 22 maart, houdt een sterk betoog in De Afspraak voor de liefde. Throwback Thursday noemen ze dat. Wie dit allemaal leest vreest misschien dat de toekomst grauw lijkt. Maar vergis u niet. Al sinds zondag ben ik op pad voor de warmste week van Music for Life. Ik zie zoveel engagement, zoveel warmte, zoveel tomeloze inzet voor die ander. Ook dat is en was 2016. Laten we dat in 2017 niet vergeten. 

Dennis van den Buijs

Presentator van De Ochtend en Music for Life ambassadeur voor Radio 1