De vrouw die Charlie Hebdo overleefde

We kijken naar ‘Rien n’est pardonné’. Een documentaire. Hij is 15 minuten bezig. We zien een vergadering in een doorsnee kantoor. De sfeer is opperbest. Leuke mensen. Gezellige babbel. Een redactievergadering van Charlie Hebdo. Iedereen op zijn gemak. Wij niet. Wij weten dat de mensen die we hier zien binnenkort vermoord zullen worden. Op de beelden is nog geen bloed te zien.

De 31ste minuut. Een jonge vrouw in een taxi. Journalist en mensenrechtenactivist Zineb El Rahzoui. Naar Frankrijk gevlucht toen de Arabische Lente in Marokko mislukte. Ze werkte sinds kort voor Charlie Hebdo. Ze heeft als bij wonder de aanslag overleefd. Ze kijkt op haar telefoon. De hashtag #killZinebElRahzoui wordt 7000 keer geretweet.

48 minuten 52 seconden. Een jaar later. Een beeld van een wiegje. Wachtend op een baby. De Best Bewaakte Vrouw van Frankrijk vraagt zich luidop af hoe ze binnenkort aan haar kind moet uitleggen wat bodyguards zijn en waarom die dag en nacht bij hen zijn. Gewoon omdat ze als ongelovige vrouw opkomt voor mensenrechten. Wat ze doet is perfect legaal. Ze verdedigt ‘onze normen en waarden’. Maar ze zit wel gevangen. Terwijl de mannen die haar willen vermoorden vrij rondlopen.

Na een uur start de aftiteling. We weten het ook niet meer. We zijn blij dat regisseur Vincent Coen zaterdag onze gast wil zijn. Misschien weet hij hoe het verder moet. Met Zineb El Rahzoui. En met de wereld. Que-ce qu’il faut faire pour qu’on se débarrasse de ça ?