Dichteres Ellen Deckwitz is gepassioneerd door het Songfestival: "Het is topsport"

“Een deel is natuurlijk jeugdsentiment", zegt Ellen Deckwitz in 'De Wereld van Sofie'. "Het was toen ik opgroeide in de jaren 80-90 traditie om met een bakje chips op schoot samen met je ouders te kijken naar het Eurovisiesongfestival.” Het bleef haar ook later mateloos boeien. Niet alleen omdat het puur entertainment is, compleet over de top soms. Het zegt ook iets over hoe we naar de andere lidstaten van de EU kijken. “En over wat je kan halen uit 3 minuten zendtijd. Artiesten proberen met alle toeters en bellen het publiek in 3 minuten op hen verliefd te laten worden. Zodat ze hen uitkiezen tussen de meer dan 40 andere deelnemers. Dat is zo fascinerend om naar te kijken!”, vindt Deckwitz.

"Het is topsport"

“Het is topsport, net als kunstschaatsen”, zegt Deckwitz. “Je hebt artiesten die 2 dagen van tevoren niet spreken om hun stem te sparen. Je hebt een heel camerateam met een regisseur die alles tot op de nanoseconde timet zodat de liveregistratie haast een videoclip wordt. Het is gewoon een gekkenhuis.  Alleen dat al is genoeg om elk jaar met samengeknepen billen te kijken.”

Legertanks

Is het helemaal top dat deze editie in haar eigen land plaatsvindt? Absoluut, vindt Deckwitz, alhoewel de stad waar het festival plaatsvindt, wekenlang ontregeld is door de beveiliging. Want er komen altijd uit verschillende hoeken dreigingen met aanslagen tijdens het Eurovisiesongfestival. “Ik was er bij in 2017 in Oekraïne. Het festival werd in een soort bunker gehouden omringd door legertanks en mannen met mitrailleurs. Het was makkelijker om in een vliegtuig te geraken dan op het terrein van het Songfestival."

Toch komt het goed uit dat het festival nu in Nederland wordt gehouden. “Sinds de deelname van Anouk begonnen we eindelijk weer te scoren, zag je de belangstelling hier weer toenemen en de vraag waarom ik het zo leuk vond, afnemen. Dus ik hoefde mezelf minder te verdedigen. En het is ook een gelegenheid om je als gastland goed te presenteren. En dat hadden wij wel nodig.” Want Nederland lag zo dwars  over de coronaherstelfondsen dat er werd opgeroepen tot een boycot van Nederlandse producten. “Mediterrane landen wilden geen tulpen en Goudakaas meer. Het festival is dus ons eigen herstelfonds.”

“Afleiding is ook heel welkom”

 “Het is ook een soort teaser van wat ons deze lente en zomer hopelijk te wachten staat", zegt Deckwitz. "Veel inzendingen gaan over ‘feesten en dansen’. In 'Embers', het nummer van Engeland, herrijzen we als een feniks uit het puin van corona en branden we het dak er van af.” Ook dat zo’n massa-evenement weer mogelijk is, geeft de burger moed.

(lees verder onder 'Embers', de Engelse inzending)

"Het Songfestival en kwaliteit gaan perfect samen"

Deckwitz heeft haar liefde voor Eurosong altijd verdedigd, ook al waren de inzendingen van Nederland beschamend soms. Ze heeft ook veel goede artiesten ontdekt dankzij het festival. “Denk aan Salvador Sobral uit Portugal bijvoorbeeld met zijn hartkwaal.” Ze is het er niet mee eens dat het Songfestival geen kwaliteit zou bieden. “Er zijn natuurlijk afgrijselijke nummers waardoor je meteen een oorhernia hebt. Maar het is belachelijk om het allemaal zo af te doen.”

"'The wrong place' mist een soort 'oempf'"

'The Wrong Place', de inzending van Hooverphonic is één van haar favoriete songs. Maar het mist een bepaald soort ‘Oempf’, een echte climax waarop massaal wordt gestemd. Maar het zou wel eens een grote zomerhit kunnen worden.

Kan het (nog) beter?

Deckwitz zou het fantastisch vinden om via loting verschillende landen in een pool samen een nummer te laten brengen. Dat wordt heel spannend. En zo zijn er minder deelnemers en hoef je geen 3 avonden van bijna 4 uur uit te zitten voor de televisie. “Gooi Zwangere Guy en De Jeugd Van Tegenwoordig samen op het podium. Dan heb je toch een vuurwerkbom aan spektakel”. Ellen Deckwitz ziet het al helemaal voor zich.

Beluister het pleidooi van Ellen Deckwitz in 'De Wereld van Sofie' via Radio 1 Select

Lees ook: