Doe die tablet van tafel

Kent u een kind dat aan tafel kan zitten zonder tablet? Ik nauwelijks nog. Toegegeven, het heeft voordelen. Zij zitten rechtop en ze zijn stil. Maar dat wil je toch niet. Je wil dat kinderen elkaar de keel niet dichtknijpen, niet in de vaart gooien en niet bewusteloos slaan. Komt dat door de tablet? Het komt in elk geval niet door te veel met elkaar te praten. En de tablet zit dat in de weg.

Mensen die het kunnen weten, zeggen dat we thuis belangrijke dingen zo veel mogelijk bespreekbaar moeten maken. De maaltijd is daar de ideale gelegenheid voor. Om tussen de soep en de glutenvrije voedingswaren te leren: luisteren, aankaarten en verwoorden.

Ik zie te vaak de tablet als fysieke en mentale hindernis. Vroeger was een tablet iets waar je op ging zitten in de zomer en keek naar het leven dat aan je voorbij trok. Of iets wat je moest doorslikken omdat je er beter van werd.

Vandaag zijn er ontzettend veel nuttige dingen terug te vinden op de tablet maar er zijn nog meer zaken van belang die we verliezen. 

De tablet staat overal tussenin. Een spelletje is leuk, het leidt af, het doodt de tijd. Met mijn tientallen werkzame jaren in de entertainmentindustrie zal ik de laatste zijn om lastig te doen over een beetje verstrooiing. Maar de tablet doodt meer dingen dan het opwekt. Een goed gesprek, een helder inzicht, een stuk begrip.

Jihadisten en terroristen vinden elkaar in de digitale wereld en wij verliezen elkaar aan tafel. Wat kunnen we doen om het gesprek aan de gang te houden? In elk geval zelf geen blokkades opwerpen. De tablet is daar zowel symbolisch als praktisch één van de tastbaarste voorbeelden van.

Voor we verward, verzuurd en verknipt raken, is het goed om het erover te hebben. Het kan een bittere tablet lijken om te slikken, maar we gaan er met z’n allen beter van worden. Dat is wat concreet kunnen doen. Als u dit stuk op de tablet leest, dan raad ik u aan die onmiddellijk dicht te klappen. Toch tenminste drie keer per dag. Eet smakelijk, luister aandachtig, praat openlijk.