Ga naar hoofdinhoud

Luister Live

Programma's

Select

Podcasts

Alles begint bij luisteren

Radio 1 Sessies

album van de week

classic album van de week

ontbreekwoordenboek

De toestand is hopeloos maar niet ernstig

"Dzjoe Baaiden had toch de meeste stemmen? Kunnen die ‘aanvallers’ dan niet tegen hun verlies?”

zo 10 jan. - 1:50

Elke Vanhaecke is een Radio1-collega die sinds deze zomer in Boston woont met haar man en kinderen. In haar column voor 'De toestand is hopeloos maar niet ernstig' schrijft over hoe zij de voorbije, bizarre week beleefd hebben en hoe ze de hele situatie probeert uit te leggen aan haar pientere, negenjarige zoon.
Elke Vanhaecke

Een dikke vier maanden wonen we intussen in Boston. Wij, dat is mijn man, onze twee kinderen en ik. Hij, mijn man, mag hier in Boston studeren. De kinderen en ik zoeken onze weg hier in de stad en in het land.

Onlangs hebben we geocaching ontdekt. Dat is een soort van spel dat over de hele wereld gespeeld wordt. Op random plaatsen in de stad of in het veld liggen doosjes verstopt die je moet zoeken. Via een app kan je de plaatsen waar ze verstopt liggen ontdekken en dan in een straal van 10 meter moet je gaan zoeken, onder een steen, in een buis van een fietsenstalling, achter een paal...

Dat waren we dus aan het doen woensdagmiddag. Lange onderbroek, dikke jas en handschoenen aan, want het is hier in Boston belachelijk koud de laatste weken. We wandelden door de straten: Jef, onze oudste die 9 is, had de gsm in zijn handen en stapte driftig en vastberaden naar de plaats waar we nog een cache zouden kunnen vinden. Onze jongste van 3, Tilda, die hobbelde wat achter ons aan met haar step.

Als we op de plaats waar we de cache kunnen vinden aankomen heeft Jef al 2 keer gezegd: “Seg, al die berichten, die komen de hele tijd over de kaart!”
“Wat staat er misschien?” vraag ik.
“Kapitol in lockdown” en “Pens evakjuweeted”.

Oh, wow, ik neem de telefoon toch maar even uit z’n handen. Ik zoek maar half mee naar die cache terwijl ik de pushberichten lees. Jef gaat op zijn buik liggen onder de picnictafel die daar staat, ik check eventjes in de boom en achter de vuilnisbak maar dat is maar van ver, moet ik toegeven… “Moeilijk te vinden hé”, zeg ik tegen Jef.

Terwijl we zoeken vraagt hij, “Moeke evakjuweeted, wat wil dat eigenlijk zeggen?

Terwijl we zoeken vraagt hij, “Moeke evakjuweeted, wat wil dat eigenlijk zeggen?”
“Dat betekent dat hij weggebracht is naar een veilige plek, ventje.”

"Waarom?"
Dat is de eerste ‘waarom’ van die middag. Er komen er nog 10 of 20, ik heb ze niet geteld, maar veel…
Intussen blijven we zoeken. Jef raakt gefrustreerd. Hij snapt het niet.

“Waarom moet Pens naar een veilige plek?” zegt hij
“Omdat er mensen zijn die het parlement willen binnendringen.”

“Waarom?”
“Omdat de nieuwe president niet willen aanvaarden. Ze willen dat Donald Trump president blijft.”

We kunnen de cache echt niet vinden en wandelen maar terug naar huis. Jef loopt te mokken en er is ook een soort van spanning in de straat gaan hangen. We passeren verschillende mensen die hun ogen niet van hun telefoon kunnen houden. Normaal is er zelfs in coronatijden wel wat beweging in de buurt waar wij wonen, maar nu staan de mensen stil, voorovergebogen en op hun telefoon naar de livestream van een of andere nieuwszender te kijken.

Jef kijkt mee, zijn wenkbrauwen fronsen meer en meer. Ik heb dan weer moeite om mijn mond dicht te houden, zo verbaasd ben ik.

Thuis zetten we ook meteen CNN op. Jef kijkt mee, zijn wenkbrauwen fronsen meer en meer. Ik heb dan weer moeite om mijn mond dicht te houden, zo verbaasd ben ik.
Het woord ‘democracy’ valt geregeld en natuurlijk vraagt Jef: “Wat is dat dumokrusie?”

Hmm, ik begin bij het volk, de mensen. “Democracy, democratie betekent dat iedereen meetelt en mag stemmen. En wie de meeste stemmen heeft, wordt de nieuwe president.”

Dzjoe Baaiden had toch de meeste stemmen?!” , zegt hij.
“Kunnen die ‘aanvallers’ dan niet tegen hun verlies?”

“Nee, ze kunnen niet tegen hun verlies en nog wat dingen” zeg ik zachtjes.

“Amai, moeten ze daarom zo aanvallen?”, zegt hij verontwaardigd.

“Ze begrijpen het niet”, probeer ik, want ik kan het zelf nog niet goed vatten.
“Ze begrijpen niet dat er zo veel verandert in de wereld en ze zijn bang, omdat ze het niet begrijpen.”

“Hmm” mompelt hij. Mijn uitleg is niet zo duidelijk. Het is ook complex en ik krijg het op dat moment ook niet beter uitgelegd dan dat. “Als ze de wereld niet begrijpen, moeten ze toch gewoon blijven zoeken, tot ze ‘t begrijpen?” zegt hij. “En niet beginnen vechten?”

De dag nadien zijn we teruggekeerd naar de plek waar we die cache zouden moeten vinden. Na vijf minuutjes vonden we hem toch, in een hele kleine capsule die met een magneet aan de picnicbank was geplakt.
“Zie je wel” zegt Jef, “gewoon blijven zoeken”.

Beluister de column van Elke Vanhaecke:

Ontdek de andere columns uit de uitzending:

Lees ook:

Blijf op de hoogte

Ontdek de beste podcasttips, beluister het meest recente nieuws en doe mee aan exclusieve acties.

Volg ons op
Schrijf je in voor onze nieuwsbrief

Jobs

Privacy

Gebruiksvoorwaarden

Heb je een vraag?

Contact

Wedstrijdreglement

Logo UitInVlaanderenLogo Cim Internet