"Er is een nieuwe generatie 68 nodig"

We gaan terug naar eind jaren 60, toen hij student was in Leuven. Dat was bepaald niet evident want Jo De Clercq was een arbeiderskind. “Je was al blij als je naar de vakschool mocht. Mijn ouders verwachtten allerminst dat hun zoon dokter moest worden of iets dergelijks."

"Mijn vader was schoenmaker, die was al blij dat ik goed studeerde op de lagere school. Misschien gaat hij mijn schoenenzaak doorzetten, dacht hij.”

Misschien gaat hij mijn schoenenzaak doorzetten, dacht hij.

Dat was buiten Jo met de Banjo gerekend. "Ik had een tante, dat was een typische cultuurmadam. Die heeft mij heel zachtjes achter de rug van mijn vader om gepusht richting de cultuurhoek. “Ik ben begonnen als voorbeeldige student Germaanse. Ik had altijd iets met taal en literatuur. In 1967 kwam ik aan op de KU Leuven. Maar studeren was in die periode niet de prioriteit. Want het was tijd voor verandering."

In mei 68 startte Jo samen met een aantal medestudenten een nieuwe studentenvakbeweging: de SVB. "Samen met Paul Goossens, Ludo Martens, Herwig Lerouge en nog een aantal oude bekenden vormden we een geweldige fichebak. De SVB was een heel strakke organisatie met een duidelijke filosofie: iedereen is hier welkom! We wisten allemaal waar het om draaide."

"We waren woedend; een soort collectieve colère. Ik herinner me nog dat we op een ochtend met een stoet naar de Alma zijn getrokken. En toen is de universiteit platgegaan."

En toen is de universiteit platgegaan.

Zo kreeg de SVB een hoop gedaan: "We hadden bereikt dat Wallonië met Louvain-La-Neuve zijn eigen universiteit kreeg. En we hebben de democratisering kunnen inzetten op de KU Leuven."

"Na een aantal jaar waren we moegestreden. Het was tijd om weer aan de slag te gaan als student. Maar ik wilde wel geëngageerd blijven. Dus belde ik met de man die mij in die tijd enorm inspireerde: Louis Tobback. Hij heeft de gave om moeilijke dingen op een simpele manier te kunnen verwoorden. Ik heb hem gewoon gebeld. En zo is mijn politieke carrière begonnen."

Ontbreekt dat soort engagement vandaag de dag? "Absoluut. We hebben ook teveel. Als we niet meer gaan delen, pakken ze dat van ons af. Er is nood aan collectieve actie! Een nieuwe generatie 68, als het ware."