Touché
"Er is niets dat troost biedt als je dochter is vermoord. Maar ik hoop dat dat nog komt"
zo 20 dec. - 0:43
De pijn van het verdriet
Rationeel weet Claire wat er gebeurd is, maar emotioneel kan ze het nog steeds niet aanvaarden.
"Het is moeilijk te beseffen dat iedereen verder leeft, maar dat Aurore er niet meer bij is. Hoewel, ze is wel nog bij ons, maar ze zal nooit meer evolueren. Ze zal nooit ouder worden dan 30, zal haar zus, op wie ze zo trots was, nooit zien afstuderen. Dat maakt het heel moeilijk." Vooral op belangrijke momenten in het leven steekt het verdriet de kop op.
"Op een onbewaakt moment kan ik geconfronteerd worden met iets wat me aan haar herinnert, en dan ben ik even uit balans."
"We zijn Aurore drie dagen kwijt geweest. Je kan je niet voorstellen wat er dan door je hoofd gaat. Als ze je dan zeggen dat ze overleden is, is dat een vernietigend moment. Maar anderzijds heb je ook zekerheid. Ik denk dat onzekerheid nog erger is. Je hebt in elk geval je kind terug, in welke staat dan ook."
De herinnering aan Aurore
Claire haalt nog geen troost uit de herinnering aan haar dochter.
Over het verlies van mijn dochter kan eigenlijk niets me troosten, dit is levenslang. Maar ik hoop dat dat ooit nog komt.
Aurore was heel sociaal, en tot op de dag van vandaag heeft Claire nog contact met haar vriendinnen. "De vrienden van mijn oudste dochter zijn allemaal grote zussen geworden voor mijn jongste dochter."
Dader pleegde zelfmoord in de cel
De dader pleegde uiteindelijk na een maand zelfmoord in de cel, waardoor het dus nooit tot een proces gekomen is. Claire is opgelucht dat er geen assisenproces kwam. "Zo'n proces begint pas jaren later, en dan moet je alles opnieuw beleven." Daar zag ze tegenop, omdat je zo niet kan rouwen.
Toen ze terug ging werken was het muisstil op kantoor, niemand durfde iets te zeggen. "Maar iedereen reageert op hun manier, het is vooral belangrijk dat je blijft rechtstaan. Niet per se voor jezelf, maar voor de mensen die je graag ziet."
Herbeluister het gesprek met Claire Tillekaerts: