De toestand is hopeloos maar niet ernstig
"Er wordt meer dan voordien gebedeld en meer dan ooit van dag tot dag geleefd in deze stad"
zo 14 mrt. - 8:57
Ik woon nu 14 maanden met mijn man en zoontje in Marrakech, de rode stad van Marokko. Door de terracotta kleur van de huizen hier, zie je overal warm rood.
En toch link ik blauw aan Marrakech. Dat komt onder andere door de kleur van het voormalige huis van Yves Saint Laurent hier net om de hoek: Majorelle blauw. En het komt vooral ook door de helder blauwe lucht waartegen de palmbomen en het Atlasgebergte nog mooier uitkomen. Die blauwe hemel en het zonlicht geeft mij dagelijks een instant geluksgevoel én de nodige energie om me door lastige momenten te sleuren.
Toen ik begin 2020 Bye Bye Belgium zei, kon ik natuurlijk voorspellen dat er lastige momenten zouden zijn. Een baby, een verhuis naar Marokko en een eigen reiscafé openen, dat zou niet altijd allemaal van een leien dakje lopen. Maar dat een pandemie ons solide businessplan aan diggelen zou slaan, ons maanden zou thuis zetten en de grenzen zou sluiten dat had ik niet ingecalculeerd.
Er wordt meer dan voordien gebedeld en meer dan ooit van dag tot dag geleefd in deze stad.
Ondertussen is onze baby een stappende peuter en is ons ViaVia reiscafé tot in het kleinste detail af. En wij wachten samen met alle inwoners van Marrakech op toeristen. Want ja, toerisme doet de economie hier draaien. En nu die bron van inkomsten al een jaar wegvalt, is het moeilijk. Bijvoorbeeld voor de man die ik oranjebloesem zag plukken en die ik aansprak. “Normaal maak ik souvenirs”, vertelt hij me, “maar die krijg ik nu niet verkocht en dus probeer ik oranjebloesem olie te maken en zo een paar Dirham te verdienen.” Of er is de vrouw die me onderweg naar de bakker aanspreekt en vraagt om een paar centen zodat ze eten voor haar twee kinderen kan kopen. Er wordt meer dan voordien gebedeld en meer dan ooit van dag tot dag geleefd in deze stad.
Wij proberen te helpen waar kan, in onze restaurantkeuken maakten we al voedselpakketten en dankzij giften konden we enkele lokale artiesten uit de nood helpen. Maar ook voor ons is het nu moeilijk om financieel rond te komen want onze ViaVia wacht op volk!
Dus klussen we bij en ontwierp mijn man een koffie-bakfiets die dag per dag een klein beetje centen oplevert. En we verkopen waardebonnen voor een gegidste wandeling door Marrakech. Dat geeft de Belgische toerist alvast iets om naar uit te kijken en het geeft ons iets meer ademruimte om deze periode door te komen.
Ik koester wel de hoop dat deze zomer Marrakech beetje bij beetje zal heropleven.
Want ook al zijn de corona-cijfers in Marokko onder controle en loopt de vaccinatiecampagne vlot, we zijn er nog niet. In tegendeel, er wordt gespeculeerd dat tijdens de ramadan de maatregelen weer aangescherpt zullen worden. De avondklok staat nu ingesteld om 21u maar vermoed wordt dat ze vervroegd zal worden naar 19u om te vermijden dat moskeeën vol lopen en buren ’s avonds worden uitgenodigd rond een tafel vol lekkers. Alvast tot eind mei lijkt toerisme geen kans te krijgen. Ik koester wel de hoop dat deze zomer Marrakech beetje bij beetje zal heropleven.
Ik kreeg de laatste dagen super veel bemoedigende berichten “Hou vol! Wat ben je sterk! Alles komt goed! Niet opgeven!” Berichten van mensen die ik totaal niet ken maar zij lijken mij goed te kennen. Mijn leven van het afgelopen anderhalf jaar werd getoond in 5 afleveringen op tv. Je zag me lachen, huilen en veerkrachtig zijn onder die blauwe lucht. Voor familie en vrienden was ik even dichterbij zo op hun tv-scherm.
Ik kijk uit naar het moment dat ik hen in mijn rode stad mag ontvangen, dat er uit die blauwe hemel weer vliegtuigen uit Brussel zullen landen. Marrakech en ik wachten af, dag per dag, want we weten: alles komt goed. Inch’Allah.
Meer info over 'Bye Bye Belgium' vind je op goplay.be
